Etappe 53 : Aumont-Aubrac

Zondag, 29 april 2012

Vandaag staat een korte etappe van 14 km op het programma. Bestemming is Aumont-Aubrac, een dorp op 1040m hoogte en gelegen op de scheiding van de Margeride en de Aubrac. Daarom wordt het ook wel 'de poort van de Aubrac' genoemd.

Sporen van de storm op de weg. De boom met het Gr-teken ook geveld... 

 

Hugo ontbijt 's morgens met het Duitse koppel 'ik was dat niet echt van plan, maar ze stelden gisteravond voor om samen te ontbijten. Dus heb ik 's morgens al aan mijn eten voor 's middags moeten zitten.'  Ze hebben alle 3 slecht geslapen en lang wakker gelegen. 'De ene gîte is echt de andere niet.'
In tegenstelling tot gisteren besluit Hugo het vandaag eens rustig aan te doen. Onderweg experimenteert hij met een staptempo gelijk het zou zijn, moest ik bij hem zijn en wij samen de weg zouden wandelen. 'En het is zeker te doen aan een tempo van 4 km/uur.'  Voor de rest wordt het een rustige en mooie etappe 'waar niet veel van te zeggen valt'. 

Tegen de middag is hij al in Aubrac-Aumont. 'Eigenlijk een slechte timing, want het is zondag en ik was net te laat om nog een winkel open te vinden. Vandaag heb ik mij op dat gebied een beetje misrekend.'  Hij meldt zich als 3e pelgrim aan in de gîte en ontmoet er een jonge, dynamische dame. Na een 10-tal minuten in het Frans converseren, ontdekken ze dat ze beide Vlamingen zijn. Zij, Inge, is van Antwerpen en maakt momenteel een wereldreis met de fiets waarmee ze nog in China wil geraken. Al pratend krijgt Hugo veel respect voor deze vrouw haar onderneming. 't Is wel leuk om weer eens Nederlands te kunnen spreken. Maar het is raar, als ik een tijdje Nederlands praat, vind ik daarna mijn Franse woorden niet meer zo vlug.' Omdat ze voor onbepaalde tijd van huis weg is, draagt ze in haar fietstassen heel wat bagage mee. Als Hugo laat vallen dat hij dringend een bezoekje aan de kapper moet brengen, haalt Inge een tondeuse tevoorschijn en stelt voor om zijn haar te knippen. 'En 't is schoon, hoor, nog 9mm staat er op. 't Is in elk geval veel praktischer.' En Hugo's korte, frisse kopje valt blijkbaar op, want binnen de kortste tijd biedt er zich nog een pelgrim aan die dezelfde 'coupe' als Hugo wil.  En zo verandert hun slaapvertrek tijdelijk in een kapsalon.











'Er zitten hier echt wel een paar rare sjarels. Ik moest mij eerst wat aanpassen. Er zijn hier veel meer mensen, er wordt veel meer gebabbeld en er is altijd lawaai en gestommel op de gang. Er ontstaat wel een groepsgevoel, maar het is ook direct luidruchtiger en oppervlakkiger.' 

'Hier nemen veel mensen 1 of 2 weken een wandelvakantie op de pelgrimsroute. En je ziet hier overal van die taxibedrijven die de rugzakken vervoeren. Het is een andere benadering en sfeer. Ik ben thuis vertrokken en heb lange tijd de echte pelgrimssfeer gehad. Als ik onderweg contacten had met mensen kon er ook gesproken worden over de pelgrimage. Tja, het is wel wat wennen.'