Etappe 54 : Nasbinals

Maandag, 30 april 2012

Na afscheid te genomen te hebben van de andere pelgrims, vertrekt Hugo rond een uur of 8 uit Aumont-Aubrac. Hij trakteert zichzelf op een paar ovenverse zoete koeken vooraleer hij aan zijn 28 km-lange dagetappe naar Nasbinals begint.
'Het landschap begint echt weer te veranderen nu, want ik nader steeds meer de echte Aubrac. Heel speciaal. De weiden zijn afgebakend met muurtjes van keien, een beetje gelijk in Schotland en bezaaid met grote keien.'

Het blijft stormweer met een zeer sterke wind, maar helaas was er vandaag ook veel regen bij. 'Ik was kletsnat als ik toekwam in Nasbinals. Het begon toen juist weer te overtrekken en ik ben gaan schuilen in een café en er zaten daar nog vele pelgrims, onder andere de Duitse Dominique. Ik was nog maar net binnen of er barstte een heuse wolkbreuk los. 't Was een speciale sfeer daar binnen. Je denkt dan toch ook eens aan de pelgrims die nog aan het stappen zijn. Als ik de Brusselaar 's avonds zag toekomen, was het overduidelijk dat hij er dus had ingezeten.'  Na deze wolkbreuk kan Hugo nog net een winkel vinden die nog open is 'want de zondag en de maandag zijn moeilijke dagen in Frankrijk'. Hij koopt eten voor deze middag en voor 's avonds 'want ik vermager zienderogen.'

Bij aankomst in de gîte communal de Nasbinals krijgt hij een grote vuilniszak om zijn rugzak in te steken die hij 's avonds goed moet dichtmaken zodat de bedwantsen - die enkel 's avonds en 's nachts te voorschijn komen - er enerzijds niet in kunnen, maar anderzijds er ook niet uit kunnen. Vandaag zijn er geen bekende pelgrims in de gîte. Later op de dag komt er nog een groep van een 8-tal 'randonneurs' bij. 'Je ziet dat hier veel dat families of vrienden bij wijze van uitstap of korte vakantie en paar dagen komen wandelen op deze route en ze overnachten dan ook in gîtes. Maar je ziet direct het verschil tussen pelgrims en randonneurs, die zijn meer op hun eigen.' 
Eens geïnstalleerd in de gîte maakt hij een warme maaltijd : worst met linzen en aardappelen uit blik. 'Dat was dus de 1e keer sinds ik vertrokken ben, dat ik aardappelen gegeten heb. En dat is dus iets, hé ! Het is ongelooflijk hoe sterk je dat dan kunt appreciëren. De dingen waar je anders nooit over nadenkt, omdat ze vanzelfsprekend zijn of omdat ze overvloedig aanwezig zijn, acht je zo niet. Maar doordat je ze moet missen, apprecieer je ze nu enorm'.
De hele namiddag gaat verder op in praktische zaken. 'In zo'n regenweer heb je je namiddag echt wel nodig, want alles is kletsnat. Ik ben heel den tijd bezig geweest met wassen, drogen, tussendoor wat schrijven en alles weer op orde te brengen. En ge moet weten, iedereen moet wassen en drogen, hé. Dus het is soms een drukke bedoening in die gîtes.'
Om wat aan te sterken, bereidt Hugo ook 's avonds een warme maaltijd, pasta met eieren. Maar hij ontdekt dat hij een pot saus is vergeten kopen. Dan maar vlug naar de enige épicerie in het dorp lopen, maar gezien het late uur is die al gesloten. Dus moet hij het doen met hetgeen hij heeft. 'In de keuken zaten een paar Franse jonge pelgrims die net gedaan hadden met eten. Als ze zagen dat ik er nog moest aan beginnen, zeiden ze dat ik dat niet moest doen, dat zij nog genoeg over hadden en dat ik dat gerust mocht hebben. En 't was ook pasta, maar dan wel met een heel lekkere saus. Ongelooflijk, toch hé ?!'

'De verbondenheid tussen de pelgrims is toch iets speciaals. Het is dus not done dat een pelgrim - hoe stom hij misschien ook gedaan heeft - zonder eten of bed valt. Gisteravond hebben wij ook nog één binnengepakt in de gîte. Hij was te laat toegekomen in het dorp en vond niets meer. We hebben hem dan maar op de grond in onze kamer geïnstalleerd en dat gaat ook. Als de nood het hoogst is, komt er altijd uit een onverwachte hoek een oplossing. En die ervaring is voor vele pelgrims een openbaring.' 

'Het is absoluut ingrijpend wat ik hier meemaak. Altijd nieuwe mensen en situaties, elke dag.'