Etappe 79 : Roncesvalles

Zaterdag, 26 mei 2012 

Van SJPdP via de pas van Cisa naar Roncesvalles : een zware etappe van 26 km waarbij in de eerste 23km 1250m hoogteverschil moet overbrugd worden. SJPdP ligt namelijk op een hoogte van 180m en Pas van Ciza, het hoogste punt tijdens deze etappe, op 1430m. Bijna alle gidsen beschrijven deze etappe als één van de zwaarste op de hele weg naar Compostela, maar wel één van de mooiste.

'Om 5:30 was het gelijk een zottkot in de gîte. Iedereen begon zich plots klaar te maken.  Gérard is altijd een vroege vogel en hij vertrok al voor 7 uur op stap, samen met Philippe die een klein eindje meestapte bij wijze van afscheid.'
Een uur later vertrekt ook Hugo, samen met Isabelle.  En ook Pauline en Jeanine, die enkel afscheid wilden nemen op de weg zelf, stapten nog een heel eind mee. En dan is het zover en laten ze ook SJPdP achter zich. Ze lopen nu in de voetsporen van miljoenen pelgrims en historische figuren voor hen : ze wandelen de Rue de la Citadelle uit, gaan heuvelopwaarts naar de Citadel, passeren de kerk Notre Dame om dan via de Porte d'Espagne de klim over de Spaanse Pyreneeën aan te vatten. 'De afgelopen 2 dagen zijn er ongeveer 300 pelgrims in SJPdP vetrokken. 's Morgens was het een echte sliert van pelgrims, zeker wel 80 man.'

'Het is inderdaad een serieuze etappe, maar - zoals de meeste stappers - vond ik het in feite niet zo zwaar.' Onderweg zijn er enkele plaatsen waar je water kan bijvullen of iets kunt drinken waar ze dan ook gebruik van maken. Isabelle ontmoet er een groepje Duisters waar zij ook een tijdje mee samen stapte op de weg van Le Puy en die ze gisteren tevergeefs had lopen zoeken in SJPdP want na deze etappe keert dit groepje terug huiswaarts. Ze maken van dit toeval (alweer) gebruik hier nog even afscheid te nemen. En Hugo maakt dan op zijn beurt van deze gelegenheid gebruik om weer eens alleen en op zijn eigen tempo verder te gaan. 'Het is opnieuw een heel ander landschap. Hier kom je onderweg geen dorpen tegen, ook geen afsluitingen, de koeien en de paarden lopen hier los op de weg. Als pelgrim moet je daar maar tussen en rond lopen. Af en toe zie je dat een paard even een pelgrim volgt. Die beesten zijn dat duidelijk gewoon.'

En uiteindelijk komt hij aan in Roncesvalles en schrijft hij zich in de Albergue de Roncesvalles, 'een immense gîte met wel 100 bedden. Het is hier enorm georganiseerd. Er zijn 2 grote restaurants waar je in 2 shiften kan gaan eten, om 19:00 en om 20:30. Bij inschrijving in de gîte krijg je dan een bonnetje die je dan in het restaurant moet afgeven. Er staan hier ook gigantische automaten waar je sandwiches, frisdranken en zelfs complete maaltijden kan uithalen. Ge kunt dus kiezen eten uit de automaat of de keuken :-)'

In de namiddag gaat Hugo Roncesvalles wat verkennen. Dit dorpje, met slechts 24 inwoners gelegen in de provincie Navarra, kan bogen op een rijke geschiedenis. Het werd vooral bekend om de Slag van de Roncevaux-pas tussen de Basken en Karel de Grote in 778, waarbij de ridder Roelant strijd leverde en waarop het Roelantslied is gebaseerd. Vandaag de dag is het vooral bekend als bedevaartplaats op de route naar Santiago. Er bevindt zich een augustijner klooster uit de 12de eeuw en een gotische pelgrimskerk. En in die kerk wordt dagelijks een mis gegeven voor de aanwezige pelgrims. Hugo besluit om er naar toe te gaan en verwondert zich over de internationale aanwezigheid : Japanners, Koreanen en vooral veel Engelsen en Amerikanen. De mis wordt geleid door 4 priesters. 'Er was er één die rond liep met allemaal papiertjes en die uitdeelde aan de pelgrims. Ik dacht dat het was met de teksten van de mis. Hij vroeg aan mij 'Français ? Anglais ?' Als ik aangaf dat Anglais ook goed was, gebaarde hij dat ik moest meegaan met hem. Hij wees mij een plaats aan op een bank vooraan in de kerk waar er nog 2 pelgrims zaten.  Bleek dus dat ik een tekstje moest voorlezen tijdens de mis, in het Engels. Godverdikke, dat ik dat weer moet tegenkomen. Ik heb dan maar rap ne keer gekeken naar die tekst, maar 't was gelukkig niet te moeilijk. Ik heb dan maar mijn beste Engels boven gehaald en al bij al viel het nog mee.'


Na de mis is het richting restaurant. En alweer bij toeval en zonder op voorhand af te spreken, ontmoet Hugo er Isabelle en Gérard. 'Het is voor alle 3 aanpassen, iedereen moet wennen en loopt gelijk wat verloren. Alles wat we al gewoon waren is weg, het zijn hier andere gewoontes, een andere taal, andere pelgrims ... We hebben ook maar half en half afgesproken voor morgen. Ik moet nog mijn draai vinden ....'

Die nacht slaapt Hugo op een grote slaapzaal die ingedeeld is in compartimenten van 4 en heeft er gezelschap van een Japanner, een Koreaan en een Duitser.