Vrijdag, 11 mei 2012
De gîte in Cahors is er één om snel te vergeten, 'een score van 3 op tien, echt niet goed, maar eens op stap is dat allemaal snel vergeten.' Iets na 8 uur stapt Hugo over de Lot en laat hij Cahors achter zich. 'En 't was meteen een serieuze klim want ook Cahors ligt in een dal. Als je er uit weg moet, is het direct klimmen geblazen, maar niet zo erg als in Conques. Met die rugzak op je rug moet je wel opletten en weten wat je doet. Eens boven is het uitzicht natuurlijk prachtig.' De verdere etappe loopt eerder door een vlakte, 'een echte wandeletappe en met minder machtige vergezichten.'
Aanvankelijk was Hugo van plan om naar Lascabanes te stappen, een etappe van 24 km. 'Ik weet niet wat er scheelt met mij, maar eens ik die rugzak aan heb, wil ik vooruit en goed doorstappen.' En daarom is hij van plan om voorbij Lascabanes te stappen en via een variante van de GR 65 naar Montcuq te gaan, volgens zijn gids een mooi dorpje. Het wordt echter een zeer warme dag, tenminste 30°. In Lascabanes, een dorp bekend om de voetwassingen die ze aan de pelgrims geven (helaas alleen maar in de zomermaanden), neemt Hugo een pauze. 'Als het zo warm is, sta je niet te springen voor een etappe van meer of 30 km. Ik zag het dan ook niet zitten om toch een hele eind van de GR af te wijken en naar Montcuq te gaan. Ik ben dan maar beginnen rondbellen om een overnachting te vinden, maar in Lascabanes was alles volzet. Uiteindelijk heb ik een gîte d'etappe gevonden in Escayrac, een piepklein dorpje met slechts 50 inwoners 3 km voorbij Lascabanes.'
Rond 14:00 komt hij aan in Escayrac en zoekt er de gîte 'Chez Luzette'.
Luzette blijkt een kranige en energieke dame van ongeveer 75 jaar oud die al 12 jaar pelgrims in haar huis ontvangt. 'Het is alsof je bij haar logeert. Op de kamer waar ik slaap hangen er foto's van haar ouders aan de muur. En 't is lang geleden dat ik eens een kamer voor mij alleen gehad heb. 't Is weer gelijk vroeger.' Hugo neemt een douche, begint zijn kleren uit te wassen - met waspoeder die Luzette hem bracht - rust wat uit op zijn bed en zit wat in de tuin. 'Ik vroeg aan de gastvrouw of het kerkje open was. Ze had er blijkbaar de sleutel van en gaf die aan mij. 'k Ben er dan maar eens gaan kijken. Weer zo een typisch klein en stemmig kerkje.' In de late namiddag komen er nog 2 Franse dames, Isabelle en Sylvie-Anne, aan die Hugo herkent van onderweg. 'Ze waren echt doodop en gaar van de warmte.'
Hugo belt nog eens naar Monastère des Filles de Jésus in Vaylats om te informeren naar de toestand van Odylle. Daar verneemt hij dat haar been 's anderendaags beter was en dat ze toch vertrokken is. De aanwezige Franse dames wisten daar nog aan toe te voegen dat ze haar naar Cahors zouden gevoerd hebben om daar een dokter te raadplegen waarna ze inderdaad vertrokken is en kleinere etappes gaat doen. 'Het verwondert mij niet, het is het type die er echt wil geraken.'
's Avonds genieten ze samen met Luzette in haar eetkamer van een eerlijke en lekkere maaltijd : crudité met paté, witte bonen met worst en brood, kaas, een flantaartje en wijn. 'Ik heb lekker gegeten in een heel speciale omgeving. 't Was aangenaam.' Terwijl de dames al gaan slapen, zit Hugo 's avonds nog wat in de tuin en ziet hij Luzette met een stok naar buiten gaan richting kippenhok. 'En even later zie ik haar nu toch rondrennen en met die stok zwaaien. Te lope joeg ze die kippen binnen. Later zei ze dat benauwd is dat de vossen ze anders 's nachts zouden opeten.'
'Het is niet evident om de etappes te veranderen, want dan kom je in de problemen met de overnachtingen en voorzieningen. Je moet het dan al goed uitzoeken en het wordt dan ook sowieso duurder omdat je dan niet anders kan dan in chambre d'hôtes te gaan. De etappes zoals ze in de ANWB-gids staan, zijn het best. Dus morgen ga ik mezelf dwingen om het op mijn gemak te doen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten