Zaterdag, 19 mei 2012
Tijdens deze etappe van Nogaro naar Aire-sur-l'Adour verlaat Hugo de regio Midi-Pyrénées en gaat hij de Aquitaine binnen. 'De GR kronkelde overdreven, ik heb een stuk afgesneden door langs de gewone baan te lopen. Via de GR was het vandaag 30 km en ik denk dat ik er ongeveer 24 km van gemaakt heb.'
'Gisteren hadden we allemaal gereserveerd in gîte Hospitalet Saint-Jacques in Aire-sur-l'Adour, een gîte waar de eigenaars, die zelf al meerdere keren naar Santiago stapten, alleen maar pelgrims ontvangen die zélf hun rugzak dragen en die een credential (geloofsbrief) en stempelboekje kunnen voorleggen. Zij doen dus duidelijk niet mee aan de commercie van het rugzakkenvervoer. Het is ongelooflijk hoeveel firma's hier actief zijn. Voor 8€ kan je je rugzak meegeven en wordt die afgezet aan de gîte die jij opgeeft. OK, sommige pelgrims hebben last aan hun rug, maar ik zie er toch ook die het zichzelf zo wel gemakkelijk maken. Ze lopen dan overdag met zo een klein rugzakje met enkel hun proviand in, maar volgens mij is de geest van het pelgrim-zijn dan toch wel weg.'
Hugo komt al vroeg in Aire-sur-l'Adour aan en 'er staat daar toch wel een frietkraam ! Ik heb niet getwijfeld en er echt van genoten. Want veel aardappelen, laat staan frietjes, heb ik hier nog niet gezien.' Verder is het wachten tot 13:30 vooraleer de gîte opengaat. Hij gaat dan nog maar eens naar het centrum en wandelt er eens de kerk van Sainte-Quitterie binnen, genoemd naar een katholieke prinses die in de 4e eeuw weigerde te trouwen met een niet-katholieke vorst. Ze werd daarom onthoofd en op de plaats waar dat gebeurde, ontsprong een bron. Ze zou vervolgens haar hoofd zelf een heuvel opgedragen hebben en ook daar ontsprong een bron. Maar terug naar de realiteit en de gîte, waar intussen nog 2 voor Hugo bekende pelgrims zijn aangekomen.
Het is nog even voor 13:30, maar pelgrims die reserveerden krijgen normaal gezien een toegangscode. Hugo onbekend, maar de Zwitserse Gérard beweert dit wel te hebben en tikt zijn code in, maar helaas gaat de deur niet open. Ze proberen nog wel een keer of 5, maar ze horen alleen gepiep en geen deur die opengaat. Intussen is het slechts enkele minuten voor 13:30 en Hugo stelt voor om te bellen aan het poortje naast de deur. Er komt een man opendoen die nogal streng en kort informeert of ze gereserveerd hebben. 'Eens we binnen waren, zag ik direct dat die man zich had zitten opjagen. Hij was over zijn toeren en had het er duidelijk lastig mee dat hij voor 13:30 gestoord werd. Ja, hij maakte van zijnen tram en zei wel verschillende keren dat zij ook nog een leven hadden. Intussen waren wij onze schoenen aan het uitdoen en kalmeerde hij even. Maar als Gérard vroeg waar we onze rugzakken mochten zetten, was dit alweer niet naar zijn zin. Toen hij liet vallen dat hij nog niet wist of hij Gérard wel accueil zou geven, heb ik mijn conclusies getrokken. Ik heb mijn schoenen weer aangedaan en heel rustig en beleefd gevraagd aan zijn vrouw om de deur open te doen zodat ik kon vertrekken. Ze was natuurlijk verbaasd, maar ze lieten mij toch gaan. Ik ben blij dat ik die situatie kunnen negeren heb.'
Hugo stapt dan naar het centrum en dankzij zijn Miam Miam Dodo-gids vindt hij al snel een andere overnachtingsplaats, gîte Hotel de la Paix, een oud hotelgebouw midden in het centrum. Hij krijgt een bed op de dortoir (of slaapzaal) waar hij de enige gast is. 'Ik voel me hier op mijn gemak en ben blij met mijn besluit.' Hij installeert zich en gaat boodschappen doen zodat hij 's avonds zijn eigen potje kan koken. In het centrum komt hij een aantal pelgrims tegen die hij kent en die overnachten in l'Hospitalet. 'Ze hadden via Gérard al gehoord dat ik er vertrokken was.'
Terug in Hotel de la paix maakt hij zijn avondeten klaar (aardappelen uit een bokaal, braadworst en tomaten). En wat later op de avond krijgt hij in zijn slaapvertrek gezelschap van de 2 pelgrims met trekkar die hij in Nogaro voor het eerst ontmoette. 'Ze hebben die kar, die veel te zwaar beladen is, vandaag over gans die GR meegesleurd en onderweg nog een platte band gehad ook. 't Is echt de moeite om hen te zien.'
'Ik ga vroeg slapen vandaag, want morgen is het een lange etappe van 34 km die in mijn gids gecategoriseerd staat als 'zwaar' en daar wil ik mij mentaal wat op voorbereiden.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten