Rustdag in Conques

Zaterdag, 5 mei 2012

Het slapen in een slaapzaal met 12 bedden blijkt geen lachertje en al zeker niet als er 2 harde snurkers tussen zitten. ' 't Was gewoon niet te doen! Snurken is iets dat altijd terug komt op de weg. Ik heb het al veel meegemaakt, maar vannacht was het ongehoord. Ik ben mij echt lastig beginnen maken en op den duur heb ik mijn matras en slaapzak gepakt en mij op de gang gaan leggen. Ik was dan wel van het lawaai af, maar echt comfortabel was het ook niet. Eigenlijk moet iemand die zo een kabaal maakt op een kamer apart liggen. Het kan toch niet zijn dat er 's morgens 2 goed uitgeslapen zijn en dat de andere 10 daar met zakken onder hun ogen staan.'  Tijdens het ontbijt, komt één van de nachtelijke ronkers - een Waal die Hugo al eerder ontmoette en waar het niet meteen mee klikte - aan Hugo vragen waarom hij in de gang lag. 'Ik heb het maar zo gelaten en sec meegedeeld dat ik geen zin had om naar een snurkconcert te luisteren. Maar 'k ben wel blij dat hij vandaag vertrekt ...'

Om 9:30 gaat Hugo naar zijn afspraak met frère Cyril, een jonge, dynamische priester waar hij een aangenaam en diepgaand gesprek mee heeft. Het volgende anderhalfuur worden vele levensvragen en onderwerpen besproken, zoals onder andere de diepgaande bijnadoodervaring en de bijhorende vraag wat hij er verder moet mee doen. Maar ook de mogelijke verschillen tussen het ware christendom en de huidige katholieke leer komen aan bod.  En vooral dan de onbereikbare adoratie die het katholicisme in stand houdt, 'de arme zondaars' die we toch niet zijn, de idee dat de geschriften van de apostelen te veel doorspekt zijn met toen gangbare culturele invloeden, ... ' t Was wel de moeite, dat gesprekje. Ik heb een ton of twee van mijn pakske overgeheveld naar frère Cyril. En hij heeft meteen ook iets om over na te denken :-)'

Hugo is nu zo goed als alleen in de pelgrimsvertrekken, want de meeste pelgrims zijn deze morgen vertrokken en de nieuwe lading komt maar na 14 uur aan. Hij profiteert van deze rust om het gesprek nog even te laten bezinken en om wat gemiste slaap van vannacht in te halen. Vervolgens wandelt hij nog wat rond in het dorp. 'Eigenlijk is het wel een passanten dorp, het is zo klein dat je alles rap gezien hebt. Het centrum is nogal commercieel met heel veel souvenirwinkeltjes, helemaal anders dan de historische pelgrimsfeer in de abdij.'

Tegen de avond gaat hij eten in het centrum, want hij nam (gelukkig) enkel maar de 1e dag half pension. Aangezien hij morgen Conques verlaat, woont hij 's avonds nog de pelgrimszegening bij. En omdat het vandaag niet regent, krijgen de aanwezige pelgrims nu wel tekst en uitleg bij de vele afbeeldingen in het befaamde timpaan van de abdijkerk. Nu alleen nog hopen dat hij vannacht beter kan slapen want vanaf morgen is hij weer op stap richting Figeac, waar hij zal moeten beslissen of hij al dan niet via Rocamadour naar Cahors stapt. Wordt vervolgd ...