Maandag, 14 mei 2012
Ondanks de oordopjes wordt het 'geen goede nacht, ik denk dat ik maar 4 of 5 uren geslapen heb.'
Voor Hugo aan de etappe van 30 km naar Saint-Antoine begint, springt hij in Moissac nog eens bij een bakker binnen om wat brood en koeken te kopen voor onderweg. 'De bakkerin keek een beetje raar naar mijn zakje met kleingeld. Want dat kleingeld is dus een probleem, hé, voor een pelgrim, dat weegt nogal en neemt plaats in. Ik bewaar het al een hele tijd in een klein plastic zakje. Omdat ze er zo naar keek, stamelde iets van "Tja, 't is een beetje primitief'". Ze lachte eens en ze gaf mij zo een klein portemonneeke met reclame op van haar bakkerij. Het is dus perfect wat ik nodig heb. Ik was er vree content mee. Iedere keer als ik ga betalen, ga ik aan haar denken. Mijn dag was in elk geval al goed begonnen.'
Met een goed gevoel begint Hugo aan deze nieuwe etappe en hij neemt zich voor om het vandaag trager te doen. 'Ik ga het ritme van de dag volgen'. De GR loopt een heel eind langs de Garonne. 'Een pracht van een wandeling en ongelooflijk goed weer. Alles is hier anders, het klimaat dat echt al zuiders en droger wordt, de natuur, ... Ik voel Spanje dichter komen.' Na een heel eind alleen gewandeld te hebben, komt hij onderweg Isabelle tegen die hij eerder al in Escayrac ontmoette. 'En we zijn aan de praat geraakt. Ongeveer halverwege hebben we even gepauzeerd en iets gedronken in zo'n typische rustpunt voor pelgrims. En ja, daar werd mijn petite histoire une grande historie. Ze was één en al oor. We hebben daar wel een uur gezeten.'
Na 9 uren onderweg te zijn, komt Hugo aan in Saint-Antoine, volgens Hugo één van de prachtigste dorpjes tot nu toe, waar hij overnacht in gîte La Coquille. Tegen de avond en na de dagelijkse was en plas, worden de ongeveer 20 pelgrims die voor demi-pension opteerden, verwacht voor het avondeten. 'Het was even verschieten want er stond een grote tafel volledig gedekt "comme il faut", met een tafelkleed en servetten. Het was dus echt wel in orde. En ook al de rest die volgde was in orde : een creools rijstgerecht met kip en linzen en wijn à volonté. Er was echt overvloed en dat kom je hier niet veel tegen.'
Het zijn alweer allemaal nieuwe gezichten aan tafel. Rondom Hugo zit een jonge Franse dame, haar vriend en zijn of haar vader. Ze wandelen nu samen 200 kilometer in verschillende etappes op deze GR. Wat begon als een voorzichtig gesprek mondt uit in een intense babbel over het waarom van het pelgrimeren, wat het met een mens doet, de symboliek rond Finisterre, emoties, ....
Als de meeste pelgrims de zaal - de term 'restaurant' is hier eigenlijk meer op zijn plaats - verlaten, raken Hugo en zijn tafelgenoten in gesprek met de uitbater van deze gîte. Een man van Creoolse afkomst en 'enen met visie, één die weet met wat hij bezig is en die het dorp Saint-Antoine meer op de kaart wil zetten. Op den duur haalde hij er flessen Armagnac, waar deze streek voor gekend is, bij en liet ons proeven van Armagnac uit de jaren 1969 en 1978. Dat zijn onvergetelijke momenten.'
'Deze dag is zo intens dat ik er rustig moet bij worden. Elke dag is zo anders en dat maakt het zo speciaal. De rijkdom van zo'n dag is niet te schatten. Het is zeer intens en heel bijzonder. Alles wat ik dacht dat het ging zijn, openbaart zich hier voor mij.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten