Dinsdag, 22 mei 2012
Vandaag legt Hugo de 30 km tussen Arthez-en-Béarn en Navarrenx alleen af. 'Het weer was gelukkig beter dan de voorbije dagen, er was regen maar minder hard. Ik heb toch 15 tot 20 km in mijn regenkledij gelopen, maar het was te doen.'
De etappe op zich is redelijk zwaar, 'de 2e helft was voortdurend stijgen. 't Zweet droop van mijn gezicht. 't Was goed dat ik de topoguide van Philippe mee had. Dat weet ik nu ook dat je met 1:50000-kaarten beter uit de voeten kunt.' Onderweg komt hij Gérard en Philippe tegen die zich vandaag met een busje laten vervoeren, 'ze moesten nog iemand ophalen aan een gîte en ze passeerden mij. Ik heb daar met hen een glas gedronken en na een half uurke ben ik weer op weg vertrokken.'
Na ruim 6 uren stappen, wandelt hij Navarrenx binnen, de eerste versterkte stad in Frankrijk gelegen op de grens met Frans Baskenland. De rivier Gave d'Oloron stroomt langs Navarrenx en is bekend om de vele zalm die er in zit. Jaarlijks worden er in Navarrenx dan ook wereldkampioenschappen zalmvissen gehouden.
'Ik was scheel van de honger en ben eerst gaan eten, een lekkere pelgrimsmaaltijd voor slechts 11€. Hoe dichter bij de Spaanse grens, hoe goedkoper het blijkbaar wordt.' Dan is het richting gîte d'étap communal, installeren, douchen, wassen en alles te drogen leggen of hangen 'en 't is niet altijd evident om nog een plaatsje te vinden op de radiator als iedereen zijn kleren wil drogen. Mijn gerief gaat zeker niet droog zijn tegen morgen, maar goed, we trekken onzen plan wel.' In Navarrenx ontmoet hij opnieuw de pelgrims die nu al een tijdje zijn pad kruisen. Ze gaan nog eens naar het centrum en drinken er samen iets. ' 't Is ongelooflijk hoe dat allemaal gaat, een rare mengelmoes van contacten. Eerst ben je een inconnu en plots door iedereen gekend. Zo zit je soms ergens met andere pelgrims die je niet kent, maar dan komen er binnen die u kennen én iemand van de andere groep omdat zij daar eerder al eens mee samen liepen. En op den duur kent iedereen iedereen.' 's Avonds leggen ze met hun groepje van 6 opnieuw geld uit om samen eten te kopen en klaar te maken. Het wordt een Baskengerecht : varkensvlees met een speciaal piment die het een specifieke en zachte smaak geeft.
Omdat de rest van de groep de etappes tot Saint-Jean-Pied-de-Port anders indelen en regelen, zal Hugo na de etappe van morgen alleen verder gaan. Vrijdagavond zien ze mekaar daar dan weer in een gîte waar ze nu al samen een overnachting reserveerden. 'Er zijn er die daar stoppen, één dame neemt de kustroute naar Santiago, ik neem er een rustdag. Dus daar scheiden onze wegen en bepaalde mensen willen daar afscheid nemen. Zonder dat je het weet of doorhebt, begin je u aan bepaalde mensen te hechten. En als je er dan bij stilstaat dat al die verschillende mensen daar dan uit elkaar gaan, jah, dat is toch wel iets. Toch ben ik blij dat ik binnenkort weer 2 dagen alleen op pad ben, om tot rust te komen en weer mezelf te kunnen zijn. Een groep heeft zeker zijn voordelen, maar vraagt tegelijk ook aandacht.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten