Woensdag, 23 mei 2012
Hugo stapt vandaag van Navarrenx naar Aroue, een relatief korte etappe van 19 km die hij samen met het gevormde groepje aflegt en waarmee hij 'le Pays Basque' ingaat. Baskenland is een groot gebied aan de westelijke uitlopers van de Pyreneeën dat is opgedeeld in 7 provincies waarvan er vier in Spanje en 3 in Frankrijk liggen. Gelukkig is het vandaag eindelijk droog weer zodat de regenkleren eens in de rugzak kunnen blijven zitten. Ondanks de korte afstand, noemt Hugo deze etappe 'zwaar, omdat het hier al bergachtig wordt en het dus veel klimmen is.'
In Aroue scheiden hun wegen voor de rest van de week. Terwijl de groep zich verder laat voeren richting Saint-Palais, gaat Hugo naar de gîte waar hij reserveerde. 'Vanaf dat ik aan de gîte kwam, begon er weer iets nieuw. Want in een groep, zijn er direct bepaalde verhoudingen. En als je alleen ben, valt dat weg en ben je weer op jezelf aangewezen.' De gîte waar hij verblijft is Ferme Bohoteguia (Baskisch voor 'plaats waar er merries zijn), een nog actieve boerderij waar de zoon zich over de boerderij ontfermt en de moeder over de pelgrims. 'Aan de buitenkant zag de gîte er maar aardig uit, heel oud, maar eens binnen was het helemaal anders en was het een gezellige sfeer. Ook de boerin is speciaal. Ze is van weinig woorden, maar ze ziet en doet alles op het juiste moment en ze legt haar pelgrims wel in de watten. Zeer authentiek allemaal.'
Er verblijven ongeveer een 12-tal pelgrims die 's avonds allemaal rond een grote lange tafel gezet worden voor het avondeten. 'Dat was de serieuste menu dat we al gehad hebben. Ongelooflijk wat er daar allemaal op tafel kwam : als aperitief witte wijn met cassis, een voorgerecht van hesperollekes met een groentenpasta, als hoofdgerecht zalm, rijst met curry en rozijnen en een slaatje gevolgd door een nagerecht. En daarbij nog eens wijn à volonté.' Het is een gezellige drukte in de eetkamer. Hugo's tafelgenoten zijn Maxim en Chantal, die hij eerder al eens kort ontmoette in Moissac. Nu is er gelegenheid om eens nader kennis te maken en 'eens serieus te babbelen. Want ge kunt toch moeilijk al die kilometers met een schelp op uw rugzak lopen en over niets praten. Die schelp alleen al is een soort verklaring.' Voor Maxim en zijn vrouw eindigt hun avontuur in Saint-Jean-Pied-de-Port en hun laatste overnachting is morgen in Ostobat. Maxim stelt voor om daar mekaar nog eens op te zoeken om afscheid te nemen.
Tevreden en voldaan over deze mooie dag met alweer nieuwe ervaringen, indrukken en contacten gaat Hugo slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten