Etappe 27 : Vézelay

Zaterdag, 31 maart 2012

Vandaag wordt het een speciale dag want Vézelay bereiken is voor iedere pelgrim een mijlpaal op de Weg. Vézelay is gelegen op de 300m hoge heuvel la colline Eternelle waarop de basiliek Sainte-Marie-Madeleine is gebouwd, een meesterwerk van romaanse architectuur uit de 12e eeuw. Het is reeds sinds de middeleeuwen dat Vézelay een bekend pelgrims- en bedevaartsoord is.

Hugo en Mieke vertrekken rond een uur of acht aan de 26 km lange tocht.
De overschot van het eten en de wijn van gisteravond worden meegenomen voor onderweg. Ze kunnen alweer vlot lopen. En dan komt plots Vézelay in zicht, hoog gelegen op een berg. 'Het laatste stuk is keihard omhoog. Om de 50 m moesten we even stoppen om uit te blazen. Als je dat ongetraind moet doen, is het niet te doen. Maar eens je boven bent, ben je direct aan de kathedraal.'
En omstreeks 14:00 bereiken ze hun bestemming : Vézelay. 
Mieke haar vriend wacht haar op en dus nemen ze hier definitief afscheid. Er worden nog telefoonnummers uitgewisseld en ze hopen elkaar terug te zien op de camino francés.

'Het is goed dat ik nu weer alleen ben'. Hugo gaat rechtstreeks naar de kathedraal en loopt er enige tijd rond. Het is de moeite waard en er hangt een intense en zeer gelovige sfeer zonder echter beklemmend te zijn. 'Ne keer dat je in de kathedraal komt, krijg je een soort ontlading. Je bent zo lang gefocust op dit punt en als je dan op dat punt bent, gebeurt er iets.'  In de crypte bezoekt hij de reliek van Maria Magdalena en brandt er een kaarsje voor alle mensen - familie en vrienden - in België.
Daarna begeeft hij zich naar het onthaal van de basiliek, maar omdat er net een gebedsmoment doorgaat, zal hij later eens moeten terugkomen. Het blijkt een soort processie te zijn. Vooraan loopt een priester met een lange stok met bovenaan een kruis, de andere nonnen en priesters zingen mooie gezangen. De priester klopt met de onderkant van de stok 3x heel hard tegen het portaal van de kathedraal die zich vrijwel onmiddellijk na de 3e slag opent. Ja, het heeft enig theater-gehalte en maakt een speciale indruk.
Rond 15:00 begeeft Hugo zich naar 'l'Office de tourisme' om zijn pakketje af te halen.
Groot is zijn verwondering als het daar niet is !  De dame van de dienst toerisme beweert dat zij deze voormiddag persoonlijk naar het postkantoor ging, maar dat ze haar vandaag geen pakket meegegeven hebben. 'Ik kan niets doen, alleen zien dat ik niet begin te grommen. Ik zit momenteel tussen de 2 : ik wil mij kwaad maken, maar ik mag mij niet kwaad maken, want dat heeft geen zin. Het enige wat ik kan doen is er vrede mee nemen. Ik mag mijn Weg niet belasten met negativiteit'. Hij installeert zich dan maar op een terras met een blonde Leffe om deze ontgoocheling te boven te komen. Een telefoontje met het thuisfront doet dan wel deugd en stelt hem in staat om over te schakelen op de modus 'aanvaarding'.
Enige tijd later gaat hij opnieuw naar de pastorie op zoek naar iemand van 'le Fraternité de Jérusalem' die in Vézelay een grote pelgrimsherberg beheren.  Hij wordt er vriendelijk ontvangen en de man overhandigt hem een code waarmee hij zichzelf toegang kan verschaffen tot de herberg. Vervolgens vraagt de man heel vriendelijk 'Wil je morgen de pelgrimszegen ontvangen ?'.  Zonder het goed en wel te beseffen, hoort Hugo zichzelf 'Bien sûr' antwoorden. Dus wordt hij morgen om 8:00 verwacht in de kapel, waarna de zegening zal volgen in de basiliek. Morgen worden dus 2 pelgrims gezegend : Hugo en een man uit Bayonne, die op weg is naar Assisi.  Benieuwd wat dat zal worden.

Dan gaat hij naar de herberg. ''t is hier weer helemaal iets anders. Hier is er echt al een refugio-sfeer. Je slaapt hier met 6 op een kamer'. Naast Hugo ligt 'de man uit Bayonne', een pelgrim in hart en nieren zo blijkt. Hij is al naar Santiago gestapt en als hij  hoort dat Hugo via Le Puy zal gaan, kan hij zijn goedkeuring niet onder stoelen of banken steken 'ongelooflijk mooi, er is van alles te zien en mee te maken onderweg'. Hij heeft Hugo enkele tips en zeker te bezoeken bezienswaardigheden.

Op aanraden van Marc, die vandaag aan zijn 1e etappe door de Morvan begint, woont Hugo om 17:00 in de basiliek de vespers bij. Het valt hem op dat het merendeel jonge nonnen en pastoors zijn. 'Het heeft wel iets, zo in hun lange witte gewaden. Ze zingen speciale psalmen. Ondanks de religiositeit, is er toch een heel soepele sfeer onder elkaar, er wordt veel gelachen. Er zit iets relax in, in tegenstelling tot in Baye waar het allemaal nogal beklemmend was.'

Daarna koopt hij in Vézelay nog wat eten dat hij klaarmaakt in de keuken van de herberg. Intussen zijn er nog 2 kamergenoten bijgekomen, allebei Fransen.
'Plots kom je weer in een andere wereld terecht. Eigenlijk heb ik niet veel tijd over, hoor, er is altijd wel iets te regelen of te bespreken of er zijn nieuwe contacten.'