Het is een vast item in bijna alle pelgrimsverhalen : het gesnurk van een mede-pelgrim. En hier in Vézelay wordt Hugo er voor het eerst mee geconfronteerd. 'We sliepen met 5 op de kamer en er was er 1 bij die ongelooflijk snurkte. Dat heb je nog niet gehoord ! Ben e 'k ik content dat ik die oordopjes van Anja gekregen heb, die zijn enorm goed.' Toen Hugo even wakker werd, zag hij dat Guy - de man uit Bayonne, die naast Hugo lag te slapen - verdwenen was, 'wellicht is hij hem ergens anders gaan leggen om van het gesnurk af te zijn'. Even later zag hij 'de snurker' hetzelfde doen en kon er eindelijk geslapen worden.
Rond 8:00 is Hugo in de kapel voor de 'laudes', waar de psalmen gezongen worden door een hele groep mannen en vrouwen in een lange witte pij. 'Het voelt authentiek aan'. Daarna was het richting basiliek waar 2 priesters de aanwezige pelgrims zegenen. Intussen waren ze met 6 : Hugo, Guy en nog 4 anderen. Alhoewel de hele ceremonie maar een 10-tal minuten duurde, 'was het wel een beetje imposant'. En zo ontvangt Hugo de nodige bescherming om op weg te gaan en om goed toe te komen aan zijn einddoel. Na de zegening vertrekt Guy aan zijn verdere tocht. 'Het klikte wel tussen ons en er was een sterk contact, maar als het voorbij is dan is het voorbij'. Gisteravond gaf hij Hugo nog een stukje van zijn speciale tape om zijn teen mee te beschermen.
Verder is het een rustige dag, alle pelgrims van gisteren zijn vertrokken dus Hugo is gans alleen in de herberg. Ondanks het feit dat hij geen kaartmateriaal heeft, is hij toch al volop aan het plannen hoe hij het de komende dagen gaat aanpakken. Hij maakt ook kennis met Eric, een Fransman. Hij hield hier zijn 2e rustdag en had hier samen gelogeerd met Marc. Marc had hem verteld dat Hugo er zou aankomen. Aangezien ook Eric de weg via Le Puy zal volgen, is het altijd interessant om kennis te maken. Eric had dus uitgekeken naar Hugo, maar hem niet gevonden. Deze morgen had hij in de herberg een briefje nagelaten voor Hugo met het bericht dat ze mekaar zeker nog wel gingen ontmoeten op de weg. Als ze mekaar dan uiteindelijk toch treffen, noemt hij Hugo 'le pélérin fantôme'. Ze hebben mekaar blijkbaar meermaals mislopen, maar nu kunnen ze mekaar leren kennen. Eric wil zowel de heen- als de terugreis naar Santiago alleen en te voet afleggen, ook via Le Puy-en-Velay. En het is altijd interessant dat de pelgrims die voorlopen informatie kunnen doorgeven - bijvoorbeeld als de GR niet goed aangeduid is of als een gîte niet meer uitgebaat wordt - aan degene die achterkomen. Dus worden er GSM-nummers uitgewisseld. En aangezien Hugo het laatst zal vertrekken, zal hij hier wel voordeel aan hebben. Want er staat binnen enkele dagen een zeer zware etappe van 30 km in de Morvan op het programma. 
Tegen de avond komen er nieuwe pelgrims aan en dat betekent ook weer nieuwe contacten. 's Avonds maakt Hugo eten in de gemeenschappelijke keuken en eet er samen met de andere pelgrims waaronder een Nederlander, enkele Duitsers en Fransen. 'De sfeer is heel los. En op de één of andere manier komt alles altijd wel in orde. In het begin is dat wat raar, maar ik ben er wel aan gewend nu.'
En voor de rest is het hopen dat het morgen vlot verloopt in het postkantoor. Aangezien er vanaf morgen nieuwe openingsuren van kracht zijn en die nog niet uithangen, weet Hugo eigenlijk niet of hij er nu in de voormiddag al terecht kan of hij echt gaat moeten wachten tot 14:00. 'Hoe dan ook ik vertrek morgen, ik blijf hier niet nog een dag langer. Ik zie dan wel waar ik uitkom, ik heb nog altijd mijn tent bij mij en dan is het misschien het moment op ze te gebruiken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten