Vandaag een iets kortere etappe, dus Erwin en Hugo kunnen het rustig aan doen.
Ze vertrekken dan ook wat later dan gewoonlijk richting Issy-l' Evêque, ongeveer 17 km.
 |
| Onderweg naar Issy-l'Evêque |
Als ze in dit dorp aankomen, is alles er gesloten op één café/restaurant na. Ze besluiten daar binnen te gaan om zo te weten te komen hoe ze bij de 'refuge paroissal' terecht kunnen. Blijkt dat een enthousiaste Hollandse dame dit etablissement sinds een jaar of 10 uitbaat. Het is meer een café dat ook wat te eten aanbiedt, maar helaas niet op 2e Pasen. Want Hugo en Erwin zitten door hun voorraad eten en waren van plan om in dit dorp inkopen te doen. Het is een aangenaam contact en de vrouw helpt hen goed verder. Ze pleegt een paar telefoontjes en even later kunnen ze in de refuge terecht. Als ze verneemt dat Erwin en Hugo helemaal geen eten meer hebben, verkoopt ze hen wat ze nog heeft : eieren, sla, tomaat, anderhalf stokbrood en een comté-kaas. Daar kunnen ze het wel mee doen vanavond. Content dat ze nu toch eten hebben, gaan ze op weg naar de refuge, waar de verantwoordelijke hen opwacht en hen de nodige uitleg geeft.
Ze wandelen wat rond in dit mooie dorp en ontdekken dat er een zeer mooi kerkje is gewijd aan de heilige Sint-Jacob. Sierstuk van deze kerk is dan ook een mooi beeld van deze heilige. Uit de bijhorende tekst verneemt Hugo dat het beeld enige tijd geleden gestolen werd uit deze kerk en dat het sinds kort terug staat op zijn oude getrouwe plaats. 'Ik heb er mooie foto's van en een zeer mooie stempel in mijn boekje'.
 |
| Erwin & Hugo bij beeld van Sint-Jacob in Issy-l'Evêque |
Als ze uit het kerkje komen, zien ze in de verte iemand naderen en zoekend rondkijken. Aangezien hij ook een rugzak draagt, vermoeden ze dat het om een pelgrim gaat. Ze gaan er naar toe en spreken hem aan. En het blijkt een man uit Heusden te zijn, 'hij is nog maar 6 dagen op stap en al half uitgehongerd'. Ze nodigen hem mee uit in de refuge en brengen alles in orde met de verantwoordelijke. Enkele dagen geleden had Erwin een groot blik linzen met worst gekocht. Al dagen sleept hij dit gewicht mee. Ze hebben er al veel mee gelachen waardoor het blik Linzen al opgewaardeerd was tot een soort herinneringssymbool. In gedachten had het dan ook al een ereplaatsje gekregen in Erwins huis. Maar als ze zien hoe uitgehongerd deze man is, besluiten ze toch maar om het blik te openen en het met hem te delen. En zo genieten ze met zijn drieën van dit sobere, maar o zo rijke avondmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten