Bericht van Hugo

Maandag, 9 april 2012 


Dag iedereen die begaan is met het verloop van de pelgrimstocht! Ultreia!
Eindelijk even een computer kunnen bemachtigen om iets van mij te laten horen.

Vooreerst een hartelijke en warme dank voor de welgemeende support, de goede wensen en intenties. Af en toe ontmoet ik iedereen wel eens in een korte meditatie en ook dan is het duidelijk dat de weg en de Weg nooit alleen gegaan wordt. Deze tocht is zo immens rijk dat het zoeken is naar woorden om een beetje de lading dekken. 
Dit is één van de sterkste gebeurtenissen in mijn leven en ik ben er me volledig van bewust dat jullie daar een actief deel van zijn, ieder op zijn eigen manier.

De Camino fungeert heel dikwijls als een spiegel die van alles onthult over tal van zaken en hij dwingt tot heel wat reflectie en daardoor tot een grote opkuis van gedachten en oordelen. In praktijk wordt duidelijk dat de weg zowel letterlijk als figuurlijk enkel echt duidelijk wordt door hem te gaan en te bewandelen.
In situaties waar je soms wel wat kwetsbaar bent en afhankelijk van de hulpvaardigheid van volslagen vreemden is weinig ruimte voor veel ego. Op zich een ervaring...
Een tijdje geleden toen ik tegen Nele zei: 'de wereld is nog niet om zeep' had ik keer op keer gevoeld dat elke houding meestal terugkaatst en dat kwetsbaarheid inherent is aan de mens. Zeg maar een menselijke eigenschap die herkend wordt. Bijna altijd had ik de ervaring dat mensen tegemoet kwamen om te helpen. Het gevoel blijft dat we voor een groot deel via media, marketing en belangengroepen een werkelijkheid aangepraat krijgen die niet altijd strookt met de werkelijkheid op het terrein. In een kwetsbare situatie terecht komen, bleek dikwijls deuren te openen tot rijke gesprekken en ervaringen met mensen die voor altijd in de herinnering zullen blijven. 
Eerste grote les voor mij in praktijk: de weg reflecteert terug wat je hem geeft...

De allerbeste wensen aan iedereen en nogmaals dank voor het gezelschap op de weg.

Hugo