Om 6:00 is Hugo al uit de veren en om 7:00 staat hij alweer in de kathedraal. Elke dag is er daar om dit uur een pelgrimszegen en dat wil hij ook hier meemaken. 'Helemaal anders dan in Vézelay, hier stonden er een hele hoop pelgrims. We waren zeker wel met 30 à 40.' Het is een gebruik in Le Puy dat bezoekers aan de kathedraal bij het beeld van Sint-Jacobus in een urne een wens of bede kunnen achterlaten. Na de zegening, die slechts een 10-tal minuutjes duurt, kan elke pelgrim een briefje trekken uit deze urne met de bedoeling deze wens mee te dragen naar Compostella. Op Hugo's briefje prijkt de wens om te bidden voor een overleden man en voor het welzijn van de familie.
En dan is het zo ver : de hele stoet pelgrims vertrekt richting GR 65. 'Je loopt in het begin in groep, allemaal naast elkaar. Naast mij liep een Spanjaard. Ik heb geprobeerd om wat met hem te babbelen, maar dat ging echt niet. Hij verstaat geen woord Frans en ik geen woord Spaans. Aangezien iedereen aan zijn eigen tempo stapt, waaiert de groep nogal vlug uiteen. Je ziet onmiddellijk het verschil met de pelgrims die nu net starten in Le Puy. Ik was na een dagje recuup echt klaar om weer te vertrekken en ben dan na een tijdje goed beginnen doorstappen.'
Tijdens de hele etappe was het stormweer, geen regen maar een heel felle wind. 't was echt erg. Op den duur zou je gedacht hebben dat je ging wegwaaien, maar de natuur maakte alles goed. Nu is het echt wel de moeite, het is ongelooflijk prachtig !'
Op de middag en 24 km verder is hij al op zijn bestemming in Saint-Privat-d'Allier en zoekt er de gîte Le Kompost'l. Hugo heeft er niet direct een goed gevoel bij en als hij ook nog eens hoort dat ze 38€ vragen voor een kamer met 4 bedden, is hij blij dat hij niet vooraf kon reserveren. Hij drinkt er een pintje, bedankt voor de kamer en beslist verder te stappen naar het volgende dorp Monistrol-d'Allier, een extra afstand van 6 km. Hij ontmoet er een Fransman, die hij onderweg verschillende keren kruiste en die hem vertelt dat hij in de gîte communal zal overnachten. Je kan er echter niet op voorhand reserveren, de gîte ligt heel ver van het cetnrum en ze gaat maar open om 15:00. Daarom zoekt Hugo in zijn Miam Miam Dodo (handige gids met alle nuttige info aangaande bevoorrading- en overnachtingsmogelijkheden op de Via Podiensis) naar een beter alternatief. En zo komt hij terecht in de gîte d'étap La Tsabone. Hij wordt er hartelijk ontvangen. Even twijfelt hij of hij wel degelijk aan het juiste adres is, want hij blijkt de enige mannelijke pelgrim te zijn. Maar dat blijkt een toeval te zijn, want de 11 aanwezige vrouwen - allemaal van diverse nationaliteiten - kennen mekaar niet. Hij krijgt er echter geen spijt van, het zijn toffe dames en er is een goede gemoedelijke sfeer.
Hugo doet nog inkopen in het centrum en maakt 's avonds zijn avondeten klaar in de keuken. De fles wijn die hij kocht, deelt hij met een aantal dames. Een gebaar dat gewaardeerd wordt en waardoor er gesprekken op gang komen. Daaruit blijkt dat bijna al deze vrouwen stukken van de Via Podiensis lopen - de meeste van Le Puy tot Conques - en dat ze veel kleinere dagetappes doen. 'Ze verschoten dat ik in 1 dag van Le Puy kwam. En als ze hoorden tot ik eigenlijk van België kwam en er al een goede 1000 km heb opzitten, dan vielen ze bijna achterover.'
En dan is het bedtijd. In de gîte zijn er 2 kamers met telkens 3 stapelbedden, Hugo krijgt een bed 'op de bovenverdieping' aangewezen. En zo ligt hij die nacht met 5 onbekende vrouwen in zijn kamer.
'Het is hier een totaal ander regime of wat ik tot nu toe meegemaakt heb. Alles is hier voorzien op pelgrims. Zelfs tot in het kleinste dorp. Hier leven ze van de pelgrims.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten