Vandaag stapt Hugo van Chabreloche naar Couvent de Notre Dame de l'Hermitage, op 1100 meter hoogte. Het wordt dus alweer klimmen vandaag. Hij vertrekt om 9:45 en volgt nu wel de GR3.
Het wordt een zware etappe : 'een etappe zoals vandaag, zou zonder trainen niet zo evident zijn. Mijn voeten zijn zeer goed nu - die ene teen komt echt goed - en ook mijn fysiek is al veel verbeterd.'
'De natuur is hier ongelooflijk mooi. Onderweg had ik prachtige vergezichten. Het is hier iets helemaal anders dan de Morvan, 't is imposanter. Je kunt hier veel verder kijken. Hier is er nog 'echte' natuur.'
Onderweg verliest Hugo wat tijd omdat hij meent verkeerd te lopen. Hij wandelt met muziek 'en na zo een 15-tal minuten afdalen, merk ik plots dat ik geen GR-teken meer zie.' Al bijna in een automatisme maakt hij rechtsomkeer naar het vorige en laatste GR-teken om het vanaf daar opnieuw te proberen. 'Dus de hele klim weer naar boven om vast te stellen dat ik toch juist was'. Later merkt hij dat ongeveer 5 meter verder dan het punt waar hij rechtsomkeer maakte toch een GR-teken aanwezig is, maar voor de eerste keer is dit aangebracht in de grond. 'Dat had ik nog niet tegengekomen, tot nu toe was het altijd op de bomen.' Maar er zijn ook leuke anekdotes onderweg : 'Ik liep op een boswegel die niet veel verder zou eindigen en uitkomen op een asfaltweg. Er stond een auto midden op de boswegel en ik zag dat er niemand achter het stuur zat. Voor mij was de auto dus leeg, maar als ik voorbij wandelde, zag ik in een flits een jonge gast maar ook 2 vrouwenbenen in de lucht met knalrode hoge hakken .... Iets verder op de asfaltweg stond er nog een auto, wellicht die van 'madam' ...'
Rond 15:15 komt hij aan in Notre Dame de l'Hermitage. 'Het is ongelooflijk hoe uw lichaam zich aanpast. Als ik vroeger op mijn bestemming aankwam, had ik direct de behoefte om mijn wandelschoenen uit te doen. Maar nu heb ik dat niet meer. Ik heb er zeker nog een uur mee rondgelopen vooraleer ik ze uitdeed.' Le Couvent de Notre Dame de l'Hermitage is gelegen op 1100 meter hoogte en in het midden van de bossen. Het is een klooster dat nog bewoond wordt door 6 nonnen en enkele priesters van de 'Communauté des missionnaires de la Salette'. Er heerst hier al een eeuwenlange traditie om pelgrims en andere bezoekers te ontvangen. Hugo wordt er dan ook hartelijk ontvangen en krijgt een kamer toegewezen, waar het echter ijskoud is. Dus neemt hij maar een lange hete douche om het weer wat warm te krijgen. Maar gelukkig ontdekt hij even later hoe hij de verwarming aan de praat kan krijgen, zodat zijn kleren kunnen drogen tegen 's anderendaags.
Tegen de avond woont hij in het klooster een dienst bij, 'maar het was verschrikkelijk. Zonder enige bezieling werden constant weesgegroeten en onzevaders afgerammeld. Dit kan toch de bedoeling niet zijn ? Volgens mij zijn ze zo toch niet juist bezig.' Met een ietwat vervelend gevoel keert hij terug naar zijn kamer. Maar ook tijdens het avondeten hangt er een rare sfeer. In het beperkt gezelschap aan tafel, bevindt zich een priester van ongeveer half de 40, die Hugo omschrijft als verbitterd en cynisch. 'Tijdens het eten zat hij constant af te geven op de politiek, zowel in België als in Frankrijk. En natuurlijk ook over de crisis.' Als Hugo probeert het gesprek een positievere wending te geven door te zeggen dat Frankrijk toch een mooi land is dat hij sterk kan waarderen, komt de man maar pas goed op dreef. Hij blijft echter bij zijn oorspronkelijk idee : Frankrijk is slecht. Dan haalt Hugo maar wat grover geschut boven door de stelling te poneren dat hij erin gelooft dat we momenteel als antwoord op de crisis en al de problemen een idee nodig hebben die de wereld en Europa verenigt. 'In Vervins had ik het er met de diaken ook over gehad en daar reageerden ze instemmend. Hier werd het ijzig koud en vooral enorm stil ... ' Achteraf maakt Hugo zich de bedenking dat de confrontatie met iets wat normaal gezien hun christelijk idee zou moeten zijn, misschien wat groot was.
Om het vervelend gevoel dat blijft hangen na het avondeten kwijt te geraken, wandelt hij voor het slapen gaan nog wat rond op het domein van het klooster. Daar bevinden zich 2 rotsen - les deux rochers de Peyrotine - 2 enorme blokken graniet ontstaan door erosie. Op de hoogste rots staat een metalen kruis en van daaruit heb je een prachtig uitzicht over het Centraal Massief.
Na een telefoon met het thuisfront, gaat hij slapen. Morgen staat een iets kortere etappe van 14 km naar Col de la Loge (op 1300m hoogte) op het programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten