Woensdag, 13 juni 2012
Hugo vertrekt rond 7:15 uur vanuit Hospital de Órbigo. Het is de bedoeling om voorbij Astorga (18 km) te stappen naar Santa Catalina de Samoza (28 km) of El Ganzo (31 km). 'Het was een etappe met enkele mooie vergezichten. De sfeer in de dorpjes die je passeert is echt wel speciaal. Verder was de route redelijk eenzaam en altijd rechtdoor. In Spanje sturen ze u via landwegen als het kan, maar als het niet kan dan loopt de wandelroute gewoon langs een verkeersweg. In Frankrijk loop je zo goed als volledig op een GR-route en zit je dus constant in de natuur.'
Onderweg komen ze - in the middle of nowhere - langs de kant van de weg een stand tegen met allerlei soorten fruitsap, noten, fruit, koffie en thee ... '2 jonge gasten legden uit dat dit een initiatief is van een lokale ecologische organisatie die zich inzet voor het behoud van deze streek. Ze bieden dit gratis aan aan pelgrims. En als je iets betaalde dan ging het naar hun vereniging. 't Was eerlijk gezegd een welkome verrassing.'
Na 5 uren stappen komen ze aan in Astorga waar ze in een park met fonteintjes even halt houden om het brood en vlees dat ze onderweg kochten op te eten. 'Hier heb je overal kraantjes en fonteinen zodat je heel gemakkelijk je watervoorraad weer kunt aanvullen.'
In Santa Catalina de Samoza is de eerste herberg die ze passeren volzet. Omdat ze zich nog goed voelen, besluiten ze zonder nog veel verder te zoeken om door te gaan tot El Ganzo. Een uurtje later komen ze daar aan, het blijkt een klein dorpje te zijn met welgeteld 1 herberg en 1 bar-restaurant 'en dat is ongeveer het enige leven dat hier is, maar wel heel mooi en gezellig. En we hadden geluk, er waren nog net 2 plaatsen vrij. Wat een geluk want het volgende dorp is nog eens 8km verder.' Even later ontdekken ze dat ook Sylvie-An en Marie-Jo hier geherbergd zijn. 'En Gérard, le Suisse, ziet hier ook. 't was van Roncesvalles geleden dat ik hem gezien heb.'
Na de gebruikelijke geplogenheden, doet Hugo een dutje, 'ik voel dat ik dat nodig heb. En na een uurtje slapen, ben ik weer een heel ander mens.' Tegen etenstijd maken ze hem wakker. 'Bijna heel de albergue ging naar dat ene restaurant eten. We zaten er met wel een man of 30 aan tafels van 10. 't Was echt een gezellige avond. Zo een echte zomeravond : buiten eten, lekker en uitgebreid eten, een flesje wijn, goed contacten. Ik vind het altijd interessant om eens te babbelen met mensen uit andere landen. Zo sprak ik vanavond met 2 jonge Franse meisjes van een jaar of 18 die nu samen de camino doen. En op 't eind hebben we samen het Ultreai-lied zitten zingen. Tja, soms heb je een slechte avond, soms een goede en soms een zeer goede zoals vandaag. Ik ben echt in mijn nopjes.'
Morgen staat Cruz de Ferro op het programma. 'Morgen wil ik zelfstandig zijn en alles op mijn eigen ritme want voor mij is dit een belangrijke plaats op mijn camino. Ik heb dit ook duidelijk gemaakt aan mijn mede-pelgrims, maar eigenlijk is dat niet nodig. Dat is gewoon zo, 't is bijna een ongeschreven regel onder pelgrims dat je mekaar gerust laat en ruimte geeft. Dus morgenvroeg vertrek ik alleen op pad.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten