Vrijdag, 22 juni 2012
Na een goede nacht heeft Hugo goede hoop op deze nieuwe dag. Hij ontbijt, niet uit trek of honger maar enkel uit een verstandelijke overweging.
In de voormiddag bezoekt hij nogmaals de kathedraal van Santiago, vooral om het beeld van de apostel Jacobus eens van nabij te bekijken. Dit beeld - een zilveren buste met daarin de relieken van Jacobus - is via een trapje achter het barokke hoofdaltaar te bereiken. Zo konden pelgrims in vroegere tijden op het eind van hun tocht het beeld van langs achter omarmen. 'Het is nu nog altijd de gewoonte dat pelgrims langs dit beeld gaan, maar er was zoveel volk, zodanig veel toeristen, dat ik weer weggegaan ben. Ik heb me dan gewoon nog wat in de kerk gezet en wou zoals gewoonlijk een kaarsje branden. Maar het waren allemaal van die elektrische dingetjes die enkel licht geven als je er geld insteekt en dat is toch niet hetzelfde.' In de kathedraal ontmoet hij Gérard, le Suisse, waar hij in Frankrijk lange tijd mee samen wandelde. 'Hij had dezelfde infectie zoals ik, maar is nu weer goed. Hij gaat na Santiago naar huis. En terwijl je daar staat te praten, besef je plots dat het wellicht de laatste keer is dat je mekaar ziet en spreekt. Dat zijn toch geladen momenten.'
Even na de middag vat Hugo samen met de 3 Franse dames de eerste van de 3 etappes naar Finisterre aan, precies zoals ze weken geleden afgesproken hadden op de route van Le Puy. Maar al vrij snel moet Hugo ondervinden dat hij ondanks de goede nachtrust nog niet voldoende gerecupereerd is. Bovendien speelt het goedbedoelde ontbijt hem behoorlijk parten. 'Het was een etappe van 22 km, dus eigenlijk niet zo ver, maar ik had geen energie meer. Vandaag is de dag dat ik Aaron zijn briefje "alleen openen als er vermoeidheid heerst" écht nodig had. Ik heb de ganse dag aan de inhoud gedacht en dat heeft me telkens weer doen doorgaan.'
Uiteindelijk komt Hugo iets voor 18 uur aan in Negreira en vindt vrij snel een herberg.
'Het is hier toch anders dan vóór Santiago, minder commercieel en minder druk. Ik heb mijn kleren uitgewassen en heb me daarna op bed gelegd om wat te rusten.'
'Tja, ik ben geveld door een infectie, ik vermoed van water te drinken uit een kraan of fontein onderweg. En als je daar blijft bij presteren, werk je op je reserves en die heb ik helemaal verspeeld tijdens de laatste etappe naar Santiago. Ik moet stoppen want mijn lichaam kan niet meer, ik heb geen energie meer. Morgen is het een etappe van 33 km en dat kan ik zoals ik mij nu voel niet aan. Daarom heb ik beslist om de volgende etappes met de bus te doen. Zo kan ik recupereren en eindigen we toch nog onze tocht samen in Finisterre. 't Is met spijt in het hart, maar ik moet verstandig zijn. Ik heb gedaan wat ik moest doen. Toch ben ik content dat het leven is wat het is.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten