Dinsdag, 12 juni 2012
Hugo is al vroeg wakker, 'ik sliep in een slaapzaal met wel 100 bedden. En als er één opstaat, meestal begint dat rond 4:30 uur, dan is iedereen wakker. Ik blijf dan wel nog wat liggen, maar van slapen is dan geen sprake meer.' Hij neemt ontbijt in de herberg van de benedictinessen en vertrekt er samen met Isabelle rond 7:30 uur. Aangezien de herberg in het zuiden van León gelegen is en de pelgrimsroute in noordwestelijke richting verder loopt, moeten ze eerst de hele stad doorkruisen. 'Dat is altijd de moeite als je zo vroeg door een grote stad wandelt, alles moet nog ontwaken.' Ze passeren opnieuw de kathedraal en de San Isidoro basiliek, waar ze toch even binnenstappen. De ochtendstilte en dit prachtig kader nodigen hen uit tot een meditatief moment. 'Hier zie je mensen die komen bidden, op hun knieën en in maatpak, voor ze naar het werk gaan. Je ziet een ander stuk van de wereld.'
Einddoel van deze etappe is Hospital de Órbigo en er is keuze uit 2 routes. In La Virgen del Camino kan men ofwel de kortere weg (33 km) nemen via Villadangos del Páramo die langs de drukke weg N120 loopt ofwel de rustigere maar langere variante via Villar de Mazarife (38 km). 'Het was mijn bedoeling om de variante te nemen, maar ik ben blijkbaar verkeerd gelopen waardoor ik toch op de andere route uitkwam. We liepen dus inderdaad wel lang naast een grote baan wat het nog eentoniger maakte.' De verdere etappe wordt als 'redelijk zwaar' ervaren, omdat ze zo eenzaam is. 'Ik begin wat genoeg te krijgen van de meseta. Aan de ene kant hebben we geluk dat het niet snikheet is, maar er is wel steeds een sterke wind. En altijd maar de wind van voor maakt het lastig en 's morgens zelfs koud.'
In de namiddag komen ze aan in Hospital de Órbigo via de beroemde brug van Órbigo, de langste brug van de camino die in het midden een knik vertoont. Ze logeren er in Albergue Parraquial de Peregrinos Karl Leisner , 'een toffe gîte. Met stijl, binnentuin en patio. En heeft iets te maken met de orde van Malta.' En wat later komen ook Sylvie-Anne en Marie-Jo er aan zodat het groepje, spontaan ontstaan op de route van Le Puy, weer compleet is. 'En eindelijk heb ik mijn entrecôte kunnen eten. Het was wel nog een heel eind stappen vooraleer we een supermarkt vonden, maar 't was de moeite waard.' Ze maken met hun vieren hun avondeten klaar in de drukbevolkte keuken van de herberg. 'Ik had nog wat wilde tijm in mijn zak zitten dat ik een dag of 3 geleden onderweg eens plukte en die intussen gedroogd was en dat er op gedaan. 't was een gezellige avond.'
'Vandaag besefte ik plots dat León een belangrijk kruispunt is want eens je daar voorbij bent, ben je er bijna. León is in feite de laatste grote stad vóór Santiago. Ook Cruz de fero komt in zicht. En daar heb ik tijd nodig voor mezelf. We hebben dit vandaag besproken en afgesproken dat we morgen wel samen stappen, maar dat ik een andere bestemming neem zodat ik weer eens alleen ben en in mijn eigen wereld kan komen. Daarna zien we wel weer. Het is in elk geval de bedoeling dat we samen aankomen in Santiago, want we hebben intussen een nauwe band en dit zijn nu eenmaal de mensen die op mijn camino gekomen zijn.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten