Vrijdag, 8 juni 2012
Aangezien Hugo 's morgens koortsig opstaat, is het vrijwel meteen duidelijk dat hij vandaag voor de korte etappe van 20 km naar Carrión de los Condes gaat. '36 km zou niet gelukt zijn. Ik heb al verschillende nachten niet goed en dus te weinig geslapen in die refugio's. En dat gecombineerd met de inspanning, zou vandaag te veel vragen.'
De etappe van Fromista naar Carrión de los Condes loopt alweer volledig door de meseta, 20 km vlak terrein door onafzienbare akkers met tarwe. Het voordeel van deze korte etappe is dat Hugo al tegen de middag op zijn bestemming is en het dus rustig aan kan doen. Hij logeert in salle paroissal Santa Maria, waar er 'accueil crétien' is door 'des soeurs Augustines'. 4 piepjonge, opgewekte en enthousiaste zusters kregen van hun orde de taak toegewezen dit pelgrimshuis, waar plaats is voor een 50-tal pelgrims, te runnen. 'En ze doen dat op hun manier. Er is hier een heel rustige en open sfeer. Volledig tegengesteld aan de sfeer in de gemeentelijke herbergen'.
Na aankomst bereidt Hugo, samen met Isabelle, in de keuken van het pelgrimshuis een uitgebreide salade met tonijn. Ze ontmoeten er ook een groepje Koreaanse jongeren die een typisch Koreaanse maaltijdsoep aan het maken zijn. 'Het interesseerde ons hoe ze dat deden en zo zijn we aan de praat geraakt. Terwijl wij aan het eten waren, kwamen ze ons een bord van hun soep brengen met 2 lepels er in zodat we eens konden proeven. Heel aangenaam en vooral heel lekker.' Na het eten is er eindelijk eens tijd om wat slaap in te halen. 'Ik heb bijna 2 uren geslapen. En dat is nu duidelijk voelbaar. Het is de 1e keer sedert dat ik in Spanje ben dat ik overdag eens kan rusten.'
Rond 18:30 uur nodigen de zusters alle pelgrims uit in de ruime inkomhal voor een gezamenlijk zangmoment. 'Eén zuster speelde gitaar en we kregen allemaal een blad met de teksten van de liedjes op.' Maar voor er gezongen wordt, vragen de zusters aan iedereen om zich eens voor te stellen met naam, land en reden waarom je naar Santiago stapt. Enkel de Australische pelgrim antwoordde dat ze het gewoon doet om de wereld te verkennen, alle andere hadden een meer specifieke reden. Maar het meest frapant vond Hugo toch de uitleg van de Japanner die deze pelgrimstocht, samen met zijn vriend (die trouwens een officiële drummer is van Japanse drumband Kodo), doet uit dankbaarheid voor de vele buitenlandse hulp die Japan vorig jaar kreeg naar aanleiding van de kernramp met tsunami in Fukoshima. 'Een speciale ervaring. Hier geven ze u een duwtje in de rug, je kunt u niet wegsteken. De voorstellingsronde was een moment van vereniging en dat voelde je dan wel als er daarna samen gezongen werd. We zongen onder andere het Ultreai lied, maar ook andere. De Japanse drummer had ook een fluit mee waar hij dan ook nog heeft op gespeeld.'
Om 20 uur is er dan een mis met (alweer) een pelgrimszegen. 'Pelgrims die kiezen voor dergelijke overnachtingsplaatsen, weten ook dat er verwacht wordt dat je aan de activiteiten deelneemt, dus hier waren er wel veel pelgrims aanwezig in de mis.'
En dan om 21:00 is het eindelijk etenstijd. 'Je gelooft het nooit : we kregen een klein beetje sla met tomaat en een glas wijn. Daarna een stukje watermeloen, dan een klein cakeje, een appelsien of banaan en dan nog een prikkertje met een 2 stukjes banaan dat je even in de chocoladesaus kon dippen. Als je daar moet van leven .... Voor de rest is het hier piekfijn in orde. Om 22 uur sluiten ze hier alles af en kunt ge niet meer buiten. En 's morgens gaan de deuren maar weer open om 6 uur, dus mijn plan om heel vroeg te vertrekken zodat ik in de namiddag weer een dutje kan doen, zal niet lukken.'
Morgen is het de bedoeling om naar Ledigos (23 km), Moratinos (29 km) of San Nicolás del Real Camino (31,5 km) te stappen, 'afhankelijk van hoe we ons voelen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten