Donderdag, 31 mei 2012
Vandaag stapt Hugo van Los Arcos in de provincie Navarra naar Logroño, de bruisende hoofdstad van de provincie La Rioja. Ze wandelen tijdens de 28 km lange tocht alweer door een prachtig landschap met machtige vergezichten, 'je ziet voortdurend bergen in de verte'. En aangezien ze in het wijngebied van de Rioja zijn, zien ze op de hellingen veel wijngaarden. Zoals bijna naar gewoonte loopt Hugo 's morgens een hele tijd alleen, luistert naar zijn muziek en laat zijn gedachten en emoties de vrije loop. 'Na een hele eind heb ik dan wat gewacht op Isabelle en ik zag dat ze ook geëmotioneerd was. Ja, dat is zo als je uren alleen bent op de camino. Ze janken hier allemaal wel eens onder de baan.'
Enkel uren later wandelen ze via de Puente de Piedra-brug over de rivier Ebro de stad Logroño binnen. 'Het is de grootste stad die we al zijn tegengekomen. Het staat hier vol met kerken. In feite is het hier nog erger dan in Frankrijk. Hier bouwen ze een kerk en 150m verder nog één. Voortdurend vliegen er ooievaars naar hun nesten op de kerktorens.' Van het grote aantal historische gebouwen en monumenten, zien ze echter niet veel want de gîte municipal ligt zo goed als aan de ingang van het centrum. 'Als ik toekwam, heb ik mij op mijn bed gezet en ik ben gelijk een steen in slaap gevallen. Na een tijdje ben ik dan weer op gang gekomen en mij gaan douchen en mijn kleren gaan uitwassen, want in die hitte zweet je wat af.' Na deze verfrissing en trouw aan zijn voornemen om vanaf vandaag steviger te eten, trekken Hugo en Isabelle de voor hen onbekende stad in op zoek naar een 'mercado' (supermarkt) om inkopen te gaan doen. Een hele tijd later kunnen ze genieten van een bord pasta met lamsvlees, sla en tomaten en natuurlijk een glaasje wijn.
In de loop van de avond merkt Hugo dat hij zijn pet kwijt is, 'als ik toekom in de herberg en mij moet inschrijven, steek ik mijn pet meestal in mijn zak. Waarschijnlijk ben ik het zo verloren. Ik wou aan het onthaal vragen of ze een pet gevonden hadden, maar dat lukte gewoon niet. Het stikt hier van de verschillende nationaliteiten en die aan het onthaal verstaan geen woord Engels of Frans, enkel Spaans. Dat is toch ongelooflijk ! Uiteindelijk heb ik een Spanjaard gevonden die wat Engels kon en hij is het dan gaan vragen. Ik mag morgen voor ik vertrek nog eens gaan kijken of ze iets gevonden hebben, maar ik verwacht er niet veel van. Ik ben het kwijt.'
'Hier ben ik een deel van een groter geheel dat voortdurend in beweging is. Er is zelfs geen tijd om heimwee te hebben.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten