Woensdag, 6 juni 2012
Tijdens het ontbijt in de Albergue Emaus komt de vrouw van de herberg terug op het gesprek van de vorige avond. Ze dacht er nog lang over na en raadt Hugo aan zijn verhaal te blijven vertellen, 'je moet dat zeggen want er zijn zoveel mensen die daar op wachten.' En zoals gebruikelijk in dit centrum kunnen pelgrims die de albergue verlaten een briefje trekken waar er een boodschap op staat. Op Hugo's briefje staat 'Ferme les yeux et tu verras, Fais silence et tu entendras'. ''t Was de nagel op de kop, en meteen een antwoord op mijn vraag wat ik met mijn BDE moet doen.' Op verzoek van de vrouw brengt Hugo voor zijn vertrek nog eens een bezoek aan de kapel van dit centrum, 'voor mij een emotioneel en diep doorvoeld moment.'
Daarna begint Hugo, samen met Isabelle, aan een etappe van 31km naar Hontanas, ietwat benieuwd want vandaag zullen ze kennis maken met de Meseta of de Spaanse Hoogvlakte. Maar voor het zover is, wandelen ze eerst het oude stadsgedeelte van Burgos uit om vervolgens nog een heel eind door een soort industriegebied te lopen waarna ze vrij snel in verlaten gebied komen. Na enkele uren stappen, komen ze aan een heuvel waar de Meseta effectief begint. 'Eens je boven bent, is het heel vlak terrein. De Meseta is eigenijk agrarisch gebied, vooral tarwe en gerst. En het is inderdaad uren en uren rechtdoor. Het doet mij een beetje denken aan de etappes rond Reims waar ik ook uren rechtdoor door de landerijen liep, maar hier is het anders. Hier heb je meer een totaal zicht, het is weidser.'
Nog enkele uren later komen ze aan in Hontanas, waar ze zich inschrijven in de albergue municipal. 'Maar eens binnen gruwde ik van deze plaats. Er hing echt een onaangename sfeer, de kamers, de mensen, koud water in de douche. Ik wou hier niet blijven.' Ondanks het feit dat ze al betaald hadden, gelukkig maar 5€, en al een stempel hadden, gaan ze toch kijken in het dorp en wat verder vinden ze een privé-albergue waar het duidelijk beter is. 'En voor dezelfde prijs hebben we nu veel meer comfort, een vriendelijke omgeving, kleinere slaapzalen én warm water.' En ze kunnen er ook nog lekker eten in het restaurant. 'Alles is hier veel goedkoper dan in Frankrijk. Voor een glas rode wijn betaal je hier maar 0,60€ in de bar.'
'Toch blijf ik het er moeilijk mee hebben dat er hier geen echte pelgrimssfeer is. Voor mij zijn het hier eerder toeristen. Ik vraag mij af of er hier nog zoveel zouden zijn, moesten ze hier hun prijzen optrekken naar het niveau van Frankrijk. De pelgrim die thuis vertrekt, ziet eigenlijk bewust af van comfort en is dan dankbaar als het zich aandient. Hier zie je dat ze het comfort niet kunnen missen. Het zijn meestal klieken jongeren die overdag op hun gemak stappen en 's avonds dan samen genieten van bier en wijn. En ik accordeer daar niet mee, moest ik nu alleen op stap zijn, zou ik echt eenzaam zijn. En toch zit er onderliggend wel iets, maar het is onbereikbaar. Die jonge mensen maken hier wel kermis maar toch gebeurt er iets met hen, ze maken contacten en wisselen uit.
Ik ben nu wel wat negatief, maar ik blijf wel dankbaar en heb wel een mooie tijd met de dingen die ik zie, het intense leven en gebeurtenissen. Het blijft wel de moeite. De kwestie is om de Weg te volgen en mijn weg is anders dan hetgeen ik hier zie. Ik heb mijn eigen innerlijk leven.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten