Dinsdag, 5 juni 2012
Rond 8 uur vertrekt Hugo, samen met compagnon Isabelle, aan de korte etappe naar Burgos, een stad die reeds in de vroege middeleeuwen gesticht werd en destijds uitgroeide tot een zeer welvarend wolhandels- en cultuurcentrum. Vandaag de dag getuigt de overvloed aan historische gebouwen er nog steeds van de welvaart van weleer.
'Het was een gemakkelijke etappe aan een rustig tempo.' Ze wandelen door verschillende kleine, typische dorpjes. 'In één van die dorpjes hebben we bij een bakker wat koeken gekocht en ergens een koffie gedronken bij wijze van ontbijt. Dat is altijd plezierig, goed weer en je komt dan altijd nog andere pelgrims tegen. Hier geven ze meestal geen ontbijt in de herbergen en daarom ontbijten de meesten onderweg.'
Tijdens de etappe wandelt Hugo een tijdje samen met Iné, een Koreaanse die hij al eerder in groep ontmoette en vandaag alleen wandelt. 'Ze vertelde over de verschillen tussen Zuid- en Noord-Korea en al die toestanden daar. 't Was eens interessant.'
Rond de middag komen ze al aan in Burgos en gaan meteen naar de 'Albergue de Peregrinos de Casa Emaus' in de Calle San Pedro de Cardeña, een oud kloostergebouw dat nu een centrum is waar ze priesters onderrichten en seminaries geven en waar ze dagelijks aan een 26-tal pelgrims onderdak geven. Helaas gaan hun deuren maar open om 14 uur, 'er zat dus niets anders op dan met de rugzak de stad in de trekken om iets te eten.' In een supermarkt kopen ze brood en beleg dat ze op een bankje in het centrum opeten. 'We hebben nog een terrasje gedaan en om 14 uur zijn we ons gaan inschrijven en onze rugzakken gaan afzetten. 't is hier heel chique, helemaal vernieuwd en het hangt hier vol met schilderijen. Om niet te veel tijd te verliezen, namen we geen douche en trokken we direct weer de stad in want hier is wel één en ander te zien.'
Ze gaan rechtstreeks naar de Santa Maria de Burgos-kathedraal, die tot één van de allermooiste van Europa behoort. De westgevel bestaat uit 2 gotische torens van elk 3 verdiepingen, die op een hoogte van 88m via een galerij met elkaar verbonden zijn. 'De kathedraal is gewoonweg gigantisch, dat heb ik nog nooit gezien. Van buiten zeer mooi, maar ook van binnen is het de moeite, het staat vol met kunstwerken. Echt bombastisch, vol pracht en praal.' Na er anderhalf uur in rondgelopen te hebben, heeft Hugo het gehad. 'Ik was moe en zat er door. Ik keek in mijn gids wat er nog te bezoeken was : kerken en graftombes, allemaal met een rijke geschiedenis, maar het kon mij op dat moment niet echt meer boeien.' Ze wandelen nog wat rond in de stad en keren terug naar de herberg, waar een douche wonderen doet. 'Er hangt hier een katholieke religieuze sfeer. Bij de inschrijving word je uitgenodigd om naar de avondmis te gaan en je voelt dat ze verwachten dat je gaat.' 's Avonds woont Hugo dan, net als de andere pelgrims die er logeren, de mis bij. Op het einde van de dienst worden alle pelgrims naar voor geroepen en ontvangen ze de pelgrimszegen, hier met handoplegging. Na de mis gaan ze samen eten. 'De andere pelgrims aan tafel waren 2 Duitsers, een Amerikaan, een Spaanse en 2 priester-pelgrims. Er is hier ook een vrouw die zich ontfermt over de pelgrims en die alles wat coördineert en die met ons mee at. Ik was er niet echt op voorbereid, maar door de gerichte vragen die ze stelde, heb ik weer over mijn bijna-dood-ervaring verteld.' Na het eten kwam één van de Duitse pelgrims Hugo persoonlijk bedanken omdat zijn verhaal hem veel steun gaf, want zijn broer was 10 dagen geleden in de Zwitserse bergen naar beneden gestort en zijn lichaam was nog steeds niet gevonden. Ook de Amerikaan bedankte Hugo om zijn verhaal te willen delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten