Zondag, 24 juni 2012
Alweer een goede nacht en tegen de morgen voelt Hugo zich al heel wat beter. De vele toegezonden goede gedachten vanuit België hebben hun effect blijkbaar niet gemist :-) Hij houdt zich aan zijn voornemen van gisteren en trekt zijn wandelschoenen maar weer aan. En om 6u30 begint hij al aan de 35-km lange etappe naar Fisterra. 'Fysiek was ik beter maar mentaal was ik er nog niet klaar voor. Want ik had gisteren mentaal eigenlijk al een stukje afgehaakt, maar ik ben er doorgesparteld. Na 2 uur stappen ben ik er door gekomen en teruggevallen op mijn oude ritme.'
SMS om 9u50 :
'2 minuten geleden de zee zien opduiken in het landschap. Prachtig om te zien ! Nu nog enkele uren de kustlijn volgen van op afstand. Het lopen gaat. Veel spijt van bus gisteren, maar dat gaat wel over.'
Het wordt een wondermooie etappe. 'Je zit in een groene bergachtige streek en op een bepaald moment zie je de zee opduiken en dat is gewoonweg prachtig. Dat kun je met niets vergelijken. Direct is het een andere sfeer en een andere lucht. Ik heb er toch even in volle verwondering naar staan kijken. Zo prachtig ! Daarna was het nog een 8-tal kilometer langs de kustlijn tot in Fisterra.' Op de middag verlaat hij even het wandelpad om op het verlaten strand een kleinigheid te eten.
Een uurtje later wandelt Hugo Fisterra binnen. De naam Fisterra is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae of 'het einde van de wereld' of 'daar waar de wereld' ophoudt. De Romeinen geloofden namelijk dat de westelijke wereld hier eindigde. De Kaap vormt het uiteinde van een klein schiereiland met een lengte van ongeveer 3 kilometer en is de bekendste kaap van de Spaanse Atlantische westkust.
Hij schrijft zich in in de albergue municipal waar hij vrij snel een bed krijgt toegewezen en kan beginnen aan de dagelijkse was en andere praktische zaken. Enige tijd later arriveren ook één voor één de 3 Franse dames van het gezelschap, 'het viertal komt weer samen. Dat is ongelooflijk. Wij spreken niet echt af, het gaat gewoon vanzelf dat we altijd mekaar weer tegen komen.'
En dan is het moment aangebroken waar ze weken geleden in Frankrijk nog over fantaseerden : samen stappen naar Kaap Finisterre, het échte eindpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella om er elk 'iets' dat symbool staat voor hun pelgrimstocht te verbranden. Want het is een lange traditie dat pelgrims op deze rotspunt hun pelgrimsplunje verbranden aan het einde van hun lange tocht.
'Ieder nam zijn ding mee om te verbranden. Is toch wel raar. Het was zeker nog wel 3 kilometer wandelen tot de rotspunt. We passeerden de laatste kilometerpaal met '0 km' op de route. Tijdens het wandelen besefte ieder voor zich dat het einde van zijn of haar tocht aangebroken is en dat was heel voelbaar.' Eens op de rotspunt gaat ieder zijn gang, ieder kiest een plekje en overdenkt met zicht op de zee zijn of haar tocht. 'Het was zondag en er waren dus ook veel toeristen. We hebben dan maar wat gewacht om onze dingen te verbranden. We waren ook wat onzeker want er hingen toch verschillende plakkaten dat het verboden is om kledingstukken te verbranden. Maar toch zie je hier en daar overblijfselen van vuurhaarden.' Uiteindelijk vinden ze een goed moment en elk om beurt verbranden ze hun 'ding' en spreken daarna uit waarom ze de tocht deden. ''t Was eigenlijk een spontaan ritueel. En dat doet wel iets met een mens. Je voelt werkelijk dat het gedaan is, er valt een last van je af.' Ze blijven nog wat rondhangen op deze plaats, praten nog wat na en keren uiteindelijk terug naar de herberg.
's Avonds gaan ze samen eten, 'het was een speciale avond, een afsluit-avond. De laatste avond met ons 4, want morgen vroeg vertrekt Sylvie-Ann al terug naar Santiago en dan naar huis. Je beseft plots dat je deze mensen na al die weken samen stappen toch wel goed kent en dat je na het afscheid mekaar wellicht nooit meer zult zien. Deze keer was het geen probleem om de gesprekken te verdiepen. We spraken over het pelgrimeren, de weg en wat het allemaal met een mens doet. En ook over de symboliek op de weg, de coquille, ...'
'De voorbeelden van 'toeval bestaat niet' liggen hier voor het rapen ...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten