Etappe 109 : MUXIA

                         

Maandag, 25 juni 2012 

Vandaag de laatste stapdag, de laatste 30 km naar Muxia, een stadje aan de Atlantische oceaan bekend om zijn spectaculaire stranden. In Muxia eindigt Hugo's pelgrimstocht definitief.

Al heel vroeg 's morgens neemt Hugo afscheid van Sylvie-Ann, die in Fisterra de bus naar Santiago neemt. Daarna vertrekt hij samen met Isabelle en Marie-Jo aan de laatste etappe naar Muxia. ' 't Was heel relaxed vandaag. De laatste etappe, die eerder aanvoelde als een ontspannen wandeling. Qua natuur en uitzichten was het alweer prachtig !  We wilden zo lang mogelijk de kustlijn volgen en zijn daardoor wel een keer mislopen. Op een bergflank hebben we waarschijnlijk een verkeerde weggetje genomen. Op een bepaald moment konden we gewoonweg  niet meer verder en moesten we rechtsomkeer maken. Dus we hebben zeker 6 km extra afgelegd.'

Terug op de route beseft Hugo dat hij alleen wil aankomen in Muxia. 'Ik wou op dezelfde plaats staan als Martin Sheen in The Way en voelde dat ik daar alleen moest zijn, los van de rest.' Hij besluit dan ook om vanaf dan alleen verder te stappen tot in Muxia en houdt er stevig de pas in. ' 't Was weer hetzelfde als bij O Cebreiro en Cruz de Ferro. Telkens als ik een belangrijk punt nader, krijg ik ongelofelijk veel energie en zou ik er naar toe willen lopen.' 
Enkele uren later komt Hugo in Muxia aan en vraagt er de weg naar de kerk op de rotsen vlakbij de zee. Deze kerk is het heiligdom of 'Santuario da Virxe da Barca' en staat op een rotsachtige bergkam net boven de branding, waardoor deze plaats iets spectaculairs heeft. Muxia ligt namelijk langs de 'Costa da Morte' of Kust van de dood, zo genoemd vanwege het grote aantal scheepsongelukken langs deze rotsachtige kust (laatste dateert van november 2002 met de olietanker Prestige). Typerend voor deze kustlijn zijn de 'Pedra de abalar' of schommelende stenen. Ook in Muxia is dit geval en spreekt men van de 'Pedra da Barca'. Dit zijn enorm grote stenen - ook wel schommelende stenen genoemd - die in evenwicht liggen op één punt zodat ze in reactie op de wind kunnen bewegen of schommelen.

Eens aangekomen, installeert Hugo zich op de rotsen met zicht op zee en met het geluid van de wilde golven als enige gezelschap. Hij wil dit moment - het eindpunt van zijn ruim 2600 km lange tocht - bewust beleven. 'Een heel raar gevoel en beseffen nu is het definitief voorbij. Maar het is niet met spijt, 't is eerder een vaststelling. Er is mij veel duidelijk geworden. Er begint een nieuw begin.' 

Terwijl hij daar zit, ontvangt hij een SMS van de 2 Franse dames met de naam van de privé-herberg waar ze verblijven aangezien de municipal volzet is. Na gedaan te hebben wat moest gedaan worden, gaat Hugo op zoek naar de bewuste herberg in het centrum die hij vrij snel vindt. Het is een nagelnieuw gebouw dat nog maar 4 dagen operationeel is. Hij krijgt er alweer een mooie stempel in zijn boekje bij, maar om recht te hebben op de credential of oorkonde van Muxia moet je in het bezit zijn van een stempel van de herberg municipal, die toch wel een heel eind buiten het centrum gelegen is.  De kersverse eigenaar van de privé-herberg besluit hen heen en weer te voeren naar de municipal en even later is het drietal in het bezit van de oorkonde van Muxia. 's Avonds doen ze aankopen en maken zelf eten klaar in de splinternieuwe keuken. 'En op deze laatste avond heb ik mijzelf getracteerd op een goede entrecôte.' Aan tafel vertelt Hugo enthousiast over de 'pedra da barca', 'als je daar bent dan moet je dat gewoon gezien hebben.'  Na het avondeten besluiten ze dan nog eens met hun 3 tot daar te wandelen. 'We kwamen van een andere kant nu en het was donker, dus 't was niet eenvoudig om het te vinden. We zijn er uiteindelijk geraakt maar tegen dan was de stemming wat in mineur.'


'Ja, het is afgelopen. Morgen neem ik hier al om 6u45 de bus naar Santiago, een rit van ongeveer 2,5 uur. Isabelle neemt daar dan om 11u30 de bus naar huis en Marie-Jo heeft er afgesproken met andere pelgrims.  En ik zie er naar uit om een dagje alleen in Santiago rond te lopen. Thuis begint wel te trekken nu.'

Santuario da Virxe da Barca (Muxia)