SMS-verslag
8:03 : Vertrek binnen 10 minuten. Redelijk goed gerecupereerd.
10:43 : Wandel nu Beine binnen. Toch wel goed gerecupereerd. La vie est belle. Denk gisteren halve zonneslag.
14:17 : Voeten vandaag supergoed. Is klein mirakel. In Cyr ongelooflijk prachtige gite, volledig uitgerust en met 8 bedden voor mij alleen.
Vandaag wandelt Hugo van Pontigny naar Saint-Cyr-les-Colons, goed voor 24 km.
Het wordt een mooie etappe, door de streek van de Chablis-wijn. En de voeten waren wonderwel veel beter vandaag. In het volgende postpakket mag er dus gerust een doosje Voltaren-pillen zitten. Dank je wel, Anne voor deze voorzienigheid :-)
Rond 14:00 is hij al op zijn bestemming en gaat rechtstreeks naar 'le mairie' om te informeren naar de 'gîte d'étape communal' of in schoon Vlaams de 'gemeenteherberg'. Die blijkt direct achter het gemeentehuis te liggen. Een vriendelijke dame, die instaat voor het beheer van deze gîte, leidt hem rond en legt alles uit. Ze vertelt er meteen bij dat ze deze gîte onderhoudt op een manier alsof het haar tweede thuis is. En dat is blijkbaar goed zicht- en voelbaar want Hugo is onder de indruk van de schoonheid en het comfortniveau van deze gîte. Er is werkelijk aan alles gedacht : wasmachine, microgolf, diepvries, wasdraad met wasknijpers, gasvuur, ... én een huiselijke, gezellige sfeer. 't Is alsof ik op vakantie ben. Ik heb mij al geïnformeerd en we komen hier zeker samen eens terug.' Hij installeert zich in één van de slaapkamers en geniet van de huiselijke omgeving.
Terwijl hij in de tuin zijn was aan het ophangen is, hoort hij een stem. Hij kijkt op en er staat een vrouw met rugzak aan de andere kant van het tuinhek. Ze zegt of vraagt iets aan hem, maar hij verstaat er geen jota van. Hij vermoedt dan ook dat ze van Finse of Noorse afkomst is. Tegelijk beseft hij dat ze ook een pelgrim moet zijn en blijkbaar een zware etappe moet hebben gehad want 'ze liep op haar laatste benen'. Na nog wat onverstaanbare uitwisselingen, komt hij er achter dat de vrouw van Nederlandse afkomst is. Het is voor beide dan ook een opluchting dat ze elk in hun moedertaal kunnen verder gaan, weliswaar elk met hun eigen tongval. Uit haar verhaal blijkt dat het een heel pak lastiger is om als pelgrim door Frankrijk te stappen als je zo goed als geen Frans kan. Daarom gaat Hugo met haar mee naar 'le mairie' en regelt ook voor haar een overnachting in de gîte en meteen heeft hij er gezelschap bij. Ze maken kort kennis met elkaar en spreken af om samen te eten in de gîte. Terwijl Mieke zich installeert en wat rust, doet Hugo boodschappen. Het wordt een gezellig etentje : een stevige entrecôte, brood, wijn en kaas.
En uiteraard komt daar als vanzelf een diep gesprek bij. Ieder vertelt zijn verhaal. Het aangrijpend, droevig maar zeer moedige verhaal van deze vrouw raakt Hugo. Terwijl Mieke vroeg gaat slapen, maakt Hugo nog een avondwandelingetje in het dorp. In zijn bed denkt hij nog lang over hun gesprek en eens te meer blijkt hoe leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten