Etappe 11 : Chaourse

Dinsdag, 13 maart 2012

's morgens neemt de vrouw  van de diaken Hugo mee naar het centrum van Vervins. Samen rijden ze naar de pastoor om ook daar een stempel op te halen. De vrouw van de diaken stelt 'pelgrim Hugo' voor aan 3 aanwezige dames en vertelt er meteen bij dat hij een BDE heeft gehad. Ze staan er op dat hij daarover vertelt. Zo goed en zo kwaad als het gaat in het Frans vertelt hij over deze speciale ervaring. Ze hangen aan zijn lippen. En zo vindt zijn boodschap van 'Il n' y a pas de mort' hier in Frankrijk gehoor.

Vandaag kan hij het rustig aan doen, want de onzekerheid van nog een slaapplaats te moeten zoeken is er niet. Hij stapt (of is het manken ?) dus veel trager om zijn voeten enigszins te ontzien.
Het is de eerste keer dat hij enthousiast over het landschap en de natuur spreekt.
Het is hier zo open, zulke enorme landerijen en velden. Dat is ongekend en ongezien bij ons. Hij ziet ook regelmatig herten en als hij eens stopt onderweg dan valt de stilte hem op.
"De mensen zijn hier ook veel rustiger, niet zo opgefokt als bij ons", zegt hij.

Rond 14 uur komt hij aan op het adres in Chaourse, het blijkt een boerderij te zijn.
Er heerst veel bedrijvigheid en iedereen is er nog druk in de weer. Toch wordt hij vriendelijk ontvangen en zijn kamer gewezen. Als hij aangeeft dat hij eigenlijk naar een apotheker zou moeten om tape voor zijn voeten, duwt de vrouw des huizes pront haar autosleutels in zijn handen en wijst naar de 4x4-wagen op het erf met de korte boodschap 'Doe maar'.  En zo kan onze pelgrim - eens niet te voet maar per auto ! -  naar de apotheker in Montcornet !

's Avonds wordt er samen gegeten en dan komen de vragen naar boven 'wie ben je', 'van waar kom je?', 'waarom doe je dit ?'. De moeder en de zoon wisselen mekaar af in het afvuren van de vragen. Tot slot steekt moeder de vrouw Hugo's beperkte garderobe nog eens in de wasmachine zodat alle 'wandel'-geurtjes er eens goed uit zijn :-)
En dan is het tijd om te slapen zodat er voldoende kan gerecupereerd worden voor de volgende dag.
"Het enigste waar ik nu meer inzit, is er geraken", besluit hij ons telefoongesprek.
Ik wens hem veel sterkte en een goede nacht en doe in bed heimelijk een schietgebedje dat zijn voeten genezen en zodat hij verder kan ...