Etappe 19 : Bagneux

Vrijdag, 23 maart 2012

De nonnetjes van de Repos hebben 'echt wel veel om handen'. Toch vinden ze even tijd om afscheid te nemen van Hugo en een praatje te maken. Hugo vraagt of hij een foto van hen mag nemen en als hij ook nog voorstelt om dat te doen bij de foto van hun stichtster  - naar wiens voorbeeld en voorschriften ze nog altijd dit rusthuis runnen - zijn ze in de zevende hemel. Als dank geven ze Hugo een boekje mee met wat meer uitleg over hun orde en stichtster Leonie Aviat, Mère Françoise de Sales.  Hugo vertrekt met een goed gevoel en bedenkt het grote verschil tussen de beleving en 'devotie' hier en die van eergisteren in Baye.

Ook vandaag loopt de etappe langs uitgestrekte landerijen en zo goed als geen bossen.
'Je loopt daar uren en uren alleen. En dan gaat er van alles door je hoofd.'

Ter hoogte van Vendez ontdekt Hugo dat hij verkeerd gelopen is. Hij doet een auto stoppen om de weg te vragen. Als de vrouw die stopt de schelp aan zijn rugzak ziet, zegt ze heel enthousiast 'Ik ben ook van het geloof' en ze grabbelt een halssnoer met een kruisje dat rond haar nek hangt te voorschijn.  Wat verderop komt Hugo een man tegen aan wie hij ook de weg vraagt. 'Die man is zeker wel een kilometer met mij meegegaan om mij op de goede weg te zetten. En intussen vertelde hij over zijn leven, zo had hij onder andere lang voor Nederlanders gewerkt.'

Anglure is de eindbestemming van vandaag. Maar na enkele telefoontjes moet Hugo een beetje teleurgesteld concluderen dat dit helaas niet waar zal zijn. Het enige hotel in Anglure blijkt 'volzet' en ook 'le Mairie' kan geen oplossing bieden. Dus zit er niets anders op dan verder te trekken naar  het volgende dorp Bagneux.  Als Hugo met een klein hartje belt naar het enige verblijfadres in Bagneux vermeld in zijn gids, is hij wat blij dat ze daar bereid zijn hem te ontvangen. Zo vallen de 4 extra kilometers nog redelijk mee.

In Bagneux vindt hij snel het adres van de boerderij, waar hij vriendelijk ontvangen wordt. De gastvrouw runt ook een gîte voor pelgrims, maar aangezien die voor groepen van 8 personen bestemd is, installeren ze Hugo bij hen in huis op een kamer. De kinderen - alle 3 boven de 30 jaar - zijn toch al lang de deur uit. Na een douche, de was en het vastleggen van de volgende overnachting in Savières, kan Hugo samen met de gastheer- en vrouw genieten van 'typisch Franse kost'. Als voorgerecht wordt er koud witloof geserveerd met daarop een koude gekookte aardappel in schijfjes gesneden en met daarop een smakelijke vinaigrette.  Daarna volgen een croque monsieur en wat kaas.
Het is duidelijk dat de gastvrouw gewoon is om met mensen om te gaan. 'Ze babbelt zeer gemakkelijk en veel'.