Gezien de onverwachte extra kilometers van gisteren, valt de etappe van vandaag redelijk mee : 23 km. Hugo kan het rustig aan doen, want de gastvrouw waar hij gisteren mee belde zei dat ze hem maar vanaf 19 uur kan ontvangen.
Het was een eentonige wandeling vandaag. 'Gans de weg langs de vaart, kilometers en kilometers kaarsrecht. Op den duur zijt ge dat beu.'
Maar rond 16:30 is hij al op zijn bestemming. Naast het huis staat een gîte met in de tuin een tafel met stoelen. En daar is het 2,5 uur wachten geblazen tot de gastvrouw thuiskomt. Aanvankelijk valt dat nog mee, maar op den duur duurt dit wel heel erg lang. Hugo heeft er wat spijt van dat hij niet meteen doorgestapt is naar het volgende dorp, want deze bestemming wijkt redelijk ver af van zijn route, maar ja eens gereserveerd is het ook niet fair om dan op het laatste moment af te bellen. Af en toe komt er een jongetje van een jaar of 12 eens kijken en een babbeltje slaan. 'Een aardig manneke, alleen jammer dat hij zijn woorden inslikt zodat ik hem bijna niet versta'. En zo tikt de tijd verder en met de tijd zakt ook de humeur-meter verder naar het nulpunt ...
Klokslag 19:00 komt de gastvrouw aangereden. Ze zit duidelijk ook verveeld met de situatie. Ze wijst Hugo zijn kamer en laat weten wanneer het etenstijd is.
Tijdens het eten legt ze uit dat ze een kaartnamiddag had. Ze organiseert blijkbaar regelmatig activiteiten voor een bepaalde groep. Als ze begint te praten, giet ze meteen een 'deftige whisky malt' uit als aperitief. De spanning van het wachten is snel vergeten en het wordt een aangename avond met 'eindelijk eens een stevig maal'.
De vrouw woont hier alleen en ontvangt geregeld pelgrims. Vorig jaar ontving ze er een 40-tal. Momenteel brengt ze daarvoor een gîte in orde. Ze weet dat pelgrims overdag niet zoveel eten en dat ze daarom 's avonds stevige kost moeten krijgen. En zo geschiedde.
Hugo kan het echt waarderen. 'Het is de eerste keer sinds ik in Frankrijk ben dat ik goed kan eten.'
Verder vertelt ze over haar vele verre reizen - want deze dame maakt om de 2 jaar een grote reis met haar groep - en toont haar vele foto-albums die allemaal heel keurig gemaakt zijn. 'Het is iemand met een savoir vivre, een levensgenieter'.
Tevreden en voldaan gaat Hugo slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten