Donderdag, 14 juni 2012
De etappe van vandaag trekt over de eenzame Montes de León waar het pelgrimskruis Cruz de Ferro staat. Volgens de ANWB-gids is het één van de indrukwekkendste gedeelten van de Camino de Santiago.
Voor Hugo is Cruz de Ferro of ijzeren kruis, gelegen op 1504 m hoogte, een belangrijke mijlpaal op zijn tocht. Vóór zijn vertrek - op 26/02 om precies te zijn - gaven vrienden en familie een steentje of voorwerpje mee die voor hen symbool staat voor een zorg, last of wens. Sinds de dag van zijn vertrek en intussen al 2300 km lang draagt Hugo deze voorwerpjes in zijn rugzak mee om ze vandaag af te leggen bij Cruz de Ferro. Want het is een reeds een lang bestaande traditie op de camino Francés dat pelgrims hier op deze manier hun zorgen en lasten achterlaten. Zo is in alle eenvoud en midden in de natuur een spontaan gebaar uitgegroeid tot een spiritueel gegeven.
Hugo is al vroeg wakker en vertrekt dan ook vroeg en alleen op pad. 'Ik had ongelooflijk veel energie, ik zou naar Cruz de Ferro gelopen hebben. 't was gelijk of ik al heel mijn leven daar naar toe aan het lopen was. En terwijl ik er naar toe aan het stappen was, kreeg ik een SMS van Francine. Ongelooflijk.'
Vanaf El Ganzo is het ongeveer 14 km naar Cruz de Ferro en behoorlijk klimmen. 'Maar heel mooi, wat je ziet is gewoon gigantisch, je bent omgeven door bergen.' Na 2,5 uur flink doorstappen, bereikt Hugo Cruz de Ferro waar op een reusachtige hoop stenen een boomstam van wel 5m hoog staat met een ijzeren kruis erbovenop. 'Er was ook een soort kapel en een aantal overdekte vertrekken. Ik heb mij daar dan geïnstalleerd met mijn rugzak naast mij. En voor het eerst sinds mijn vertrek heb ik al de meegegeven steentjes en kaartjes uitgehaald. Ik heb daar zo een uurtje gezeten en gemediteerd.'
Op het moment dat Hugo het bijhuis verlaat om de steentjes op Cruz de Ferro te leggen, ziet hij dat Isabelle daar ook zit. En even later komen ook Sylvie-Anne en Marie-Jo toe. Elk om beurt leggen ze hun stenen af bij het kruis en neemt de rest er foto's van waarna Sylvie-Anne en Marie-Jo alweer aanzetten. En als even later de 2 jonge Franse meisjes van gisteravond aankomen, besluit ook Hugo om verder te gaan.
Alweer houdt hij er stevig de pas in. Even voorbij Manjarín, een verlaten bergdorp enkele kilometers voorbij Cruz de Ferro, loopt de weg nog 1 keer geleidelijk omhoog tot 1555m, het hoogste punt van de etappe én van de camino Francés. Daarna loopt de weg gestadig omlaag. Het eerste dorp dat Hugo tegenkomt is El Acebo, 'een heel charmant dorpje. Omdat de meeste pelgrims hier hun etappe eindigen, ben ik maar direct doorgestapt naar het volgende dorp Riego de Ambrós, maar dat was daar zo dood als het maar zijn kan. Ook de refugios die in mijn gids staan, bestonden al niet meer.' Dan nog maar een dorp verder Molinaseca, 'en daar vond ik vrij snel een herberg. Ik had geen zin om naar de municipal te gaan. Ik hoorde dat de privé-herberg Albergue Santa Marina volzet was, maar ik ben het toch gaan vragen en 1 persoon was blijkbaar geen probleem. Gérard logeert hier ook en nog een dame waar ik onderweg mee praatte. Na een hele eind in het Engels met elkaar te praten, bleek dat ze van Nederland was.'
Omdat Hugo nogal laat arriveerde, kan hij niet meer eten in de herberg. 'Ik ben dan maar naar het centrum getrokken en daar een pelgrimsmenu gaan eten. 100% in orde !'
''t Was een hoogdag voor mij die ik voor de rest van mijn leven niet meer vergeet. Cruz de Ferro was voor mij een heel energetisch en krachtig gegeven. 't Is eigenlijk niet uit te leggen met woorden.'
'Wat ik ook opmerk is hoe dichter bij Santiago, hoe meer pelgrims op de weg, zowel stappers als fietsers. En de sfeer verandert echt wel. Het is alsof de toeristen gaandeweg getransformeerd worden in pelgrims. Ze starten in SJPdP met bewustzijn dat ze dan hebben, maar door de weg te gaan, stap voor stap, transformeren ze naar iets. Met mij was het eigenlijk ook zo.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten