Zaterdag, 2 juni 2012
's Morgens wordt Hugo wakker met spierpijn, 'en het gevoel niet uitgeslapen te zijn, het is de eerste keer dat ik mij moet forceren om op te staan. 't Is door die zon, ik heb gisteren veel te lang zonder bescherming op mijn hoofd gelopen en gisteravond was ik koortsig.' Ze besluiten daarom om het vandaag wat kalmer te doen en de etappe zoals aangegeven in de gids te volgen : van Najera naar Santo Domingo de la Calzada, een gemakkelijke etappe van 21 km. 'Normaal probeer ik toch naar 30 km te gaan, maar we kunnen niet te veel risico nemen want in het eerste dorp op de volgende etappe is er maar 1 herberg en als we die dan volzet is, is het direct weer 6 km extra en dan zitten we ruim over de 30 km.'
Onderweg passeren Hugo en Isabelle een rustplaats met waterpunt, 'dat heb je hier veel meer langs de weg en dat is wel gemakkelijk want dan moet je niet te veel water meedragen in je rugzak. En in die hitte drink je veel meer dan anders.' Op die rustplaats zat ook een grote groep Koreaanse jongeren van een jaar of 17-18 te rusten. 'Ik zat ze wat te bekijken. Er kwam ook een Amerikaan aan die eens tot bij hen ging en er wat aan vroeg en één van die gasten riep "Welcome to Korea". Daarna zaten ze nog een hele tijd met mekaar te praten en dan zag ik dat de camino toch wel iets doet met die jongeren.'
Ze komen vroeg aan in Santo Domingo de la Calzada, een dorp die door een legende bekend geworden is. Ze overnachten er in Albergue de la Abadia Cisterciense, een herberg van de kloosterzusters op slechts 100m van de kathedraal. De herberg heeft 36 slaapplaatsen en de slaapzaal is ingedeeld in kamers van 3 à 4 bedden, slechts met een gordijn van elkaar gescheiden. 'We waren er vroeg en moe van de hitte. Dus hebben we lang gerust en geslapen op de kamer. En plots begon er in de kamer naast ons een vrouw een hele tijd boedhistische mantra's te zingen. Dat had wel iets en het gaf een speciale sfeer aan het geheel.'
In de late namiddag wandelen ze nog eens naar het centrum, waar de kathedraal helaas gesloten is, 'dus ik heb de haan en de hen niet gezien'. In de kathedraal van deze stad bevindt zich namelijk een fraai versierd gotisch kippenhok ter ere van een oude legende : ooit was er eens een Duits echtpaar met hun zoon op weg naar Santiago. In Santo Domingo de la Calzada overnachtten ze in een herberg waar de dochter van de herbergier de zoon probeerde te verleiden. De zoon moet er echter niet van weten en uit wraak verbergt het meisje een zilveren beker in zijn bagage. De volgende dag wordt de jongeman van diefstal beschuldigd en eindigt hij aan de galg. De droevige ouders zetten hun tocht naar Santiago toch verder. Op hun terugweg passeren ze opnieuw in Santo Domingo en merken er tot hun grote vreugde dat hun zoon nog leeft. Al die tijd had de heilige Domingo hem ondersteund en hem zo van de verstikkingsdood gered. De ouders gaan dit aan de rechter vertellen. Die man is juist aan het genieten was van zijn maaltijd, een gebraden haan en kippetje. Omdat hij dit wonder niet kan geloven, maakt hij duidelijk dat er in hun zoon evenveel leven zit als in het gevogelte op zijn bord, waarop de haan en de hen plots tot leven komen. Gevolg : de zoon wordt van de galg gehaald en de herbergiersdochter mag zijn plaats innemen. Sindsdien houdt men in de kathedraal een levende haan en hen ter ere van dit mirakel.
Verder doen Hugo en Isabelle nog inkopen in de stad en maken eens terug in de herberg 'een uitgebreide salade'. 's Avonds wandelt Hugo nog eens rond op het domein van het klooster, 'de zusters waken over alles, als er één van de jongeren wat te veel lawaai maakt, gaan ze er direct naar toe' en woont hij in de kapel van het klooster een pelgrimsmis bij, 'maar er zaten er maar 4.'
'Gisteravond als we de etappe aan het plannen waren, hebben we het ook gehad over de verdere weg. We moeten er over waken dat ieder zijn eigen camino kan gaan, want voor je het weet doe je samen de camino. Maar aan de andere kant heeft het nu nog voordelen om met 2 te zijn. We hebben afgesproken dat ieder zijn ritme volgt en we zien wel hoe het gaat want je hebt hier niet alles zelf in de hand, de dingen die moeten gebeuren gebeuren toch.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten