Woensdag, 30 mei 2012
Vandaag stapt Hugo naar Los Arcos en wil er in Albergue Isaac Santiago overnachten omdat deze gemeentelijke herberg beheerd wordt door vrijwilligers van het Vlaamse Compostela genootschap.
Het wordt een etappe van 32 km met in de namiddag alweer zeker 36°, 'het was gloeiend heet'. Onderweg passeren ze het dorp Irache, waar Hugo graag de toch wel bijzondere pelgrimsbron wil vinden : de wijnfontein van Irache. Aan het wijnhuis, die de gelijknamige wijn produceert, is er ten behoeve van de pelgrims een kraantje waar niet alleen fris water uitkomt, maar ook rode wijn. 'En we hebben het gevonden, hoe het water smaakt dat weet ik niet, maar de wijn is zeer goed !'
In een klein dorpje net voorbij Irache wandelen ze een kerkje binnen. 'Blijkbaar hadden de bewoners van het dorp dat snel opgemerkt, want er kwamen een paar vrouwen afgelopen om een lichtje aan te steken zodat we de bezienswaardigheid van deze kerk, een groot kruisbeeld uit de 12e eeuw achter tralies, goed konden zien. En ze blijven wachten tot je weer weg bent, zo bewaken ze hier hun schatten.'
In de namiddag bereiken ze de Vlaamse herberg. 'Als je toekomt, moet je je inschrijven en onder andere invullen waar je vertrokken bent. Ik had natuurlijk Oostakker ingevuld. Als de man achter de balie dit zag, zei hij dat hij het waarschijnlijk verkeerd had uitgelegd en herhaalde nog eens dat ik mijn vertrekpunt moest invullen. Gelukkig kon ik het deze keer in het Vlaams uitleggen. En ze verschieten dan echt wel als ze horen dat je al 1900 km afgelegd heb. Er zijn blijkbaar niet zo veel pelgrims meer die van thuis vertrekken en als ze al uit België vertrekken, dan bereiken ze deze herberg meestal maar in juli. Als je hier toekomt verwijzen ze u naar een koelkast waar je je een een broodje kan maken. Dat is ook de eerste keer dat ik dat meemaak. Er was stokbrood en gewoon brood, hesp, kaas en sla. Dat was wel even genieten. Terwijl we ons broodje aan het maken waren, kwam de man van de balie ons hun eigen pot mayonaise toestoppen, "neem maar wat je nodig hebt en geef hem dan terug". Niemand anders kreeg die pot te zien, 't was dus gewoon omdat ik Belg ben. Wat zo een klein gebaar kan doen ...'
Eens geïnstalleerd gaan ze naar het centrum van het dorp om inkopen te doen want vanavond willen ze zelf eten maken, maar gezien de Spaanse siësta zijn de winkels nog gesloten. Dus doen ze maar een terrasje waar Hugo geniet van een 0,5 liter bier 'want van die hitte krijg je echt dorst. En terwijl we daar zaten, zagen we dat ze daar 's avonds ook eten serveerden. De duurste schotel was 7€, dus we moesten niet lang twijfelen en vanavond komen we hier terug.' Terwijl ze daar zaten, hadden ze zicht op de kerk Santa Maria en Isabelle vraagt zich luidop af of ze hier nog een mis zouden geven. 'En nog geen 3 minuten later, zagen we veel volk naar de kerk gaan. We zijn dan maar gevolgd en mee het kerkje binnen gegaan. Wat een verrassing, van binnen was het zeer bombastisch en allemaal in het goud. Heel mooi. Het valt me op dat ook hier alles in het teken van het vrouwelijke staat, die verering van het vrouwelijke komt toch altijd terug. En die Spanjaarden zingen de hele mis door, zelfs terwijl ze om de hostie gaan. Dat geeft wel ambiance, ik vond dat vree tof.' Het was een echte pelgrimsmis, maar er waren echter heel weinig pelgrims aanwezig.
In het dorp van Los Arcos komt er een oud 'ventje' bij Hugo om hem een camino-staf te verkopen. Hugo besliste thuis al dat hij onderweg en bij de plaatselijke bevolking een pelgrimsstaf wil kopen. 'Maar ik verstond hem gewoon niet. Op den duur heeft hij de prijs gewoon met zijn vingers in mijn hand geschreven. Het was 50€ en dat vond ik nu toch wel veel. Hij was wel mooi en helemaal mooi versierd, hij had er 58 uren werk aan gehad, maar het lag er mij wat te vingerdik op dat het was om te verkopen en ik heb het dus niet gedaan.'
'Vandaag ga ik op tijd gaan slapen, want ik zit nu in een systeem waar ik mijn hoofd moet vullen met alle soorten indrukken van mensen en gebeurtenissen, maar ik heb nooit tijd om te verwerken. Toch is het onwaarschijnlijk rijk wat ik hier meemaak.'
'Het is zonder enige twijfel de rijkste belevenis van mijn leven. De camino is een zelfregulerend harmonieus systeem. Het is een echte leerschool wat mensen en energie betreft.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten