Etappe 103 : Melide

Dinsdag, 19 juni 2012

Het telefoongesprek van gisteravond tussen vader en zoon werkt ’s nachts nog verder door en tegen de morgen staat het voor Hugo vast dat hij op 28 juni aanwezig zal zijn op de proclamatie van Simon.  Nog voor hij op stap vertrekt, is hij al aan het rekenen, plannen en schikken, ‘en normaal moet ik alles – dus Santiago, Finisterre en Muxia – kunnen doen én op tijd thuis zijn.’

Rond 8 uur vertrekt Hugo in Portomarín aan een nieuwe etappe van 36 km richting Melide. ‘Je voelt het direct : soms is het een dag om te stappen, soms één om na te denken, één en ander te beschouwen en rustig te zijn. En vandaag was het het laatste.’

Zoals bijna gebruikelijk houden ze na een uurtje halt om te ontbijten. Terwijl ze daar even verpozen, komt er ook een koppel aan die in plaats van een rugzak een karretje voortrekken met hun bagage in.  ‘Ik heb dat hier al meerdere keren gezien onderweg en dat intrigeert mij, die karren zijn van Zwitsere makelij en zijn echt degelijk. Ik was daar over bezig en plots komt die man bij mij met de vraag of ik ook Belg was. En zo zijn we aan de praat geraakt. Het zijn mensen van De Haan.’ Na het ontbijt vertrekken ze dan samen en onderweg laat de man vallen dat er 'een beetje verder nog een Belg loopt die ook van thuis vertrokken is, een zekere Marc'. Hugo moet ogenblikkelijk aan Marc De Jongh denken, de man die hij kort maar krachtig leerde kennen in Reims. Omdat Hugo nu toch al een tijdje niets meer van hem hoorde, was hij in de veronderstelling dat Marc een heel eind voorop lag.  Hugo stuurt meteen een SMS richting Marc. En inderdaad, het blijkt waar te zijn. Ze spreken af dat ze mekaar zeker nog treffen vandaag.

Later op de dag laat Marc weten dat hij in Palas de Rei logeert in Auberge de Camino. ‘Als ik Palas del Rei binnenwandelde, zag ik hem al van ver staan. Hij stond mij op te wachten. We zijn mekaar in de armen gevlogen; een pracht van een weerzien ! We zijn alle 2 sterk vermagerd sinds Reims en hij heeft er een lange baard bij.’ Ze praten bij in de plaatselijke bar. Net als Hugo wandelt Marc ook al een hele tijd samen met 3 Fransen. 'We hadden veel te vertellen en het was bij momenten wel emotioneel. Tja, we hebben toch wel lief en leed gedeeld in Reims. En als was het maar voor een korte tijd, het was toch krachtig.' Na anderhalf uur trekt Hugo met zijn groepje verder en gezien dit lange oponthoud stappen ze flink door want het is nog dik 4 uur stappen tot Melide.

Rond 19:15 komen ze aan in Melide waar ze logeren in de albergue municipal. 'Galicië is echt wel helemaal anders. De woningen en vooral de muziek, 't is hier puur Keltisch'. 's Avonds gaat ze samen nog iets eten in Melide, 'ik had er eigenlijk zo geen zin, maar tegen alle verwachtingen was het toch een goede avond. De oppervlakkigheid werd eens overstegen en er kon eens over zinnige dingen gesproken worden. Ik heb liever kwaliteit dan kwantiteit.'

'Nu Santiago echt wel in zicht komt, voel ik meer en meer opluchting dat het gaat lukken. Toch besef ik dat Finisterre voor mij in Oostakker ligt. Zeker als het te maken heeft met je eigen vlees en bloed, dat gaat boven de spirituele zoektocht.'


'Het enige wat ik kan zijn, is onwaarschijnlijk dankbaar, van het begin tot het eind.'